ฉันถาม
“พ่อคะ ทำไมคนเราต้องเลี้ยงแมวด้วยคะ
บ้านเราตอนนี้ทั้งร้านขายอาหารสัตว์
คลินิกสัตว์เปิดตั้งหลายแห่ง”
พ่อยิ้มพลางส่ายหน้าเหมือนอับจนคำตอบ
“....พ่อว่าในยามบ้านเมืองหาคนซื่อสัตย์แทบไม่ได้
คนคบหาสมาคมกันยากขึ้น ไว้ใจกันและกันยากขึ้น
คนเลยเรียกหาความซื่อสัตย์จากสัตว์เลี้ยงมาชดเชย
ไม่ว่าคนๆ นั้นจะดีหรือจะเลว
เขาก็สามารถเลี้ยงแมวได้ คบแมวได้ ไว้ใจแมวได้
เพราะแมวให้ความรักที่บริสุทธิ์ต่อคนเลี้ยงเสมอ
แมวไม่หักหลัง แมวคบได้ ไว้ใจได้...ที่พ่อพูดหนูว่าเท่มั้ย”
ฉันกับแม่หัวเราะเกือบพร้อมกัน
“โห...เท่มากเลยพ่อ”
ฉันจะเก็บประโยคเท่ๆ บางประโยคของพ่อ
ไปใช้ในบทจบเรื่องของฉัน