ยัยฟ้า มาช่วยแม่ลากกระเป๋าหน่อยสิลู

ยัยฟ้า มาช่วยแม่ลากกระเป๋าหน่อยสิลูก”

เสียงแปดปรอทของคุณนายชวนชมดังกึกก้องไปทั่วสนามบินนาริตะ ร่างสูงเพียง 153 เซนติเมตรพยายามลากกระเป๋าเดินทางใบมหึมาที่เพื่อนร่วมคณะทัวร์พากันลงความเห็นว่าหนักราวกับแบกบ้านมาทั้งหลังลงจากสายพานลำเลียงสัมภาระของสนามบินอย่างทุลักทุเล ผู้โดยสารที่เดินผ่านไปผ่านมาพากับจับจ้องหญิงวัยกลางคนที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดด้วยเสื้อผ้าสีสันบาดจิตไม่ค่อยเข้ากับฤดูหนาวกันเป็นตาเดียว ฟ้าใสส่ายหน้าช้าๆ อย่างแสนจะเหนื่อยหน่ายก่อนจะผละจากรถเข็นไปช่วยมารดาลากเจ้า “บ้าน” ใบเขื่องด้วยลีลาประดุจแรมโบ้ผิดกับรูปร่างที่แสนจะบอบบางเหลือเกินของตัวเอง

“แม่จะแบกอะไรมานักหนาคะ นี่ยังไม่ได้ไปช้อปปิ้งที่ไหนกระเป๋ายังหนักขนาดนี้ แล้วถ้าช้อปแล้วมันจะขนาดไหนเนี่ย”

หญิงสาวบ่นอุบ ดวงหน้าหวานงอง้ำแต่ก็ยังไม่ได้ลดความสวยงามที่คุณนายชวนชมแสนจะภูมิใจเป็นนักหนาลงแม้แต่น้อย จะไม่ให้ภูมิใจได้ยังไงล่ะก็มีแต่คนบอกว่าแม่ลูกสาวตัวดีน่ะสวยเหมือนคุณนายตอนสาวๆไม่มีผิด ทั้งดวงหน้าเรียวเล็กใสกระจ่างที่ประดับด้วยดวงตากลมโตและแพขนตางอนระยับทรงเสน่ห์ จมูกเล็กโด่งตามธรรมชาติที่กล้าพูดได้ว่าเป็นกรรมพันธุ์ที่ใครๆก็ต้องอิจฉาแล้วไหนจะริมฝีปากแดงอิ่มนั่นอีกล่ะ ผู้ชายที่ไหนเห็นก็เหลียวมองกันคอแทบหักแล้ว จะเว้นก็แต่...ผู้ชายตาถั่วบางคนที่กล้าทำให้ยัยฟ้าใสเสียใจนั่นล่ะที่มองไม่เห็นความงามนี้

“โอ๊ย...ที่มันหนักก็เพราะแม่ซ้อนกระเป๋ามาสามใบต่างหากล่ะ เผื่อเวลาช้อปปิ้งแล้วจะได้งอกลูกงอกหลานได้ทันที ไม่ต้องซื้อใหม่ให้มันเปลืองไงลูก”

คนเป็นแม่ฉีกยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้นเมื่อนึกถึงสวรรค์แห่งการช้อปปิ้งที่รออยู่เบื้องหน้า ช่วงปลายปีแบบนี้มีแต่ของลดราคาทั้งนั้น เรียกว่าลดสะบั้นหั่นแหลกแทบจะต่ำกว่าทุนทีเดียว ถ้าซื้อไปขายที่เมืองไทยล่ะก็จะได้กำไรขนาดไหนกันหนอ แค่คิดถึงแบงค์สีเทาที่จะวิ่งมาเข้ากระเป๋าก็สุขใจจนแทบจะปีนขึ้นไปหัวเราะบนหอคอยโตเกียวแข่งกับก๊อซซิล่าได้ทุกเมื่อ รวย! รวย! รวย! อย่างเดียว

ฟ้าใสถอนใจเฮือกใหญ่ แค่เห็นไอ้รอยยิ้มกว้างที่มองทะลุทะลวงเข้าไปถึงลิ้นปี่นั่นก็รู้แล้วว่าคุณนายชวนชมเจ้าแม่เงินกู้ชื่อดังของย่านบางนากำลังคิดอะไรอยู่ ก็...คงไม่พ้นเรื่องเงินๆ ทองๆ และกำไรล้านแปดนั่นแหละ ไม่รู้จะอะไรนักหนาสิน่า ขนาดมาเที่ยวพักผ่อนทั้งทียังคิดจะมาตะลุยช้อปซื้อของกลับไปขายอีก ไม่สิอันที่จริงต้องบอกว่าวัตถุประสงค์ของการจัดทัวร์กรุ๊ปเล็กๆ ขนาด 10 คนในครั้งนี้นั้นก็เพื่อพาเพื่อนก๊วนแชร์แม่ชะม้อย เอ๊ย! แชร์แม่ชวนชมมาหาของกลับไปขายมากกว่า ไอ้ที่บอกว่าจะคืนกำไรให้ผองเพื่อนน่ะเป็นข้ออ้างทั้งเพ เค็มขนาดทะเลเรียกพี่อย่างคุณนายชวนชมน่ะหรือจะยอมคืนกำไรให้ใครโดยไม่มีอะไรแอบแฝง ก็แค่มาเป็นกรุ๊ปมันถูกกว่าบินมาคนเดียวต่างหากล่ะ!

ผิดกับฟ้าใสที่มีเพียงกระเป๋าเดินทางขนาดย่อม 1 ใบ และเป้ยีนส์สีซีดติดตัวอีกหนึ่งใบไว้ใส่พวกสมุดโน้ตปากกาและกล้องถ่ายรูปเอาไว้จดบันทึกและเก็บภาพของสิ่งรอบตัวประสาคอลัมนิสต์สาวไฟแรง...

ไฟแรงเหรอ...ขำตัวเองจริงๆ เมื่อสองเดือนก่อนคงใช่...แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนไฟมันมอดไปหมดแล้ว หลังจากที่ได้เห็นภาพบาดตาพวกนั้น...และ...คำพูดบาดหูที่กรีดลึกลงไปถึงใจ

ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองน่าเบื่อแค่ไหนน่ะ หา! ใครทนได้ก็ตายด้านแล้ว!

หญิงสาวพยายามกลั้นหยาดน้ำใสๆ ที่พร้อมจะเอ่อล้นออกมาจากสองเบ้าตาเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แล้วออกแรงฮึดยกกระเป๋าใบยักษ์ของมารดาวางลงบนรถเข็นดังโครม

ไม่ได้! เราจะอ่อนแอไม่ได้ เข้มแข็งเข้าไว้ยัยฟ้าใสเอ๊ย! อกหักแค่นี้มันไม่ตายหรอก คอหักถ้ารักษาดีๆ ยังรอดเลย ประสาอะไรกับเรื่องแบบนี้ ที่ยอมลงทุนลางานมาก็เพื่อที่จะลืมคนบ้าๆ นั่นไม่ใช่หรือไง!

“แล้วพ่อไปไหนล่ะคะแม่”

หลังเรียกขวัญคืนมาให้ตัวเองได้บางส่วนแล้วหญิงสาวก็หันรีหันขวางมองหาป๊ะป๋าสุดที่รักทันที รายนั้นน่ะไว้ใจได้ที่ไหนกัน นั่นไง เอาอีกแล้ว เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนจริงๆ

“คุณพ่อ!”

ฟ้าใสร้องเรียกบิดาเสียงเขียวเมื่อเห็นว่าคนวัย 56 ที่ยังดูหล่อเฟี้ยวเหมือนอายุแค่ 40 ปลายๆ กำลังส่งภาษามือจีบแอร์โฮสเตสสาวชาวญี่ปุ่นอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายชนิดที่ไม่ยอมทิ้งลายขุนแผนแดนสยามสักนิด แถวหมู่บ้านน่ะรู้กันหมดล่ะว่านายกวินทร์สามีของคุณนายชวนชมน่ะเจ้าชู้ขึ้นชื่อแค่ไหน เห็นผู้หญิงสวยๆ ไม่ได้เป็นได้แจกขนมจีบเสียทุกราย แถมคารมเป็นต่อรูปก็หล่ออ่อนกว่าวัยสาวที่ไหนเจอลีลามหาระรวยของแกเข้าไปเคลิ้มทุกคนสิน่า แม่สาวญี่ปุ่นนั่นก็เหมือนกัน ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องสักคำยังยืนส่งภาษาใบ้พูดกันได้

結果 (中文) 1:

妈妈来帮助蓝拖派送西缅球。八汞的声音你先生川春回响成田机场。唯一的 153 厘米的高大的身躯，试图拖动你的旅行伴侣，滔天留下意见板游那重轨满屋子后从预览机场酒店的行李输送带下轴承。旅客通过与中年妇女的手表衣服穿着五颜六色的服装，前卫，全景精神损伤，很少会有冬天的眼睛。绿松石摇摇页慢慢地害怕倦怠之前我去帮助母亲离开车，从主拖动。"回家"膨化了与 lilapradut 形状对恐惧的本身太微妙的兰博。"妈妈，你那样将的熊 HIG 在这里也不打算去商店在 naikrapao 也如果此大小重型店然后它将大小？" หญิงสาวบ่นอุบ ดวงหน้าหวานงอง้ำแต่ก็ยังไม่ได้ลดความสวยงามที่คุณนายชวนชมแสนจะภูมิใจเป็นนักหนาลงแม้แต่น้อย จะไม่ให้ภูมิใจได้ยังไงล่ะก็มีแต่คนบอกว่าแม่ลูกสาวตัวดีน่ะสวยเหมือนคุณนายตอนสาวๆไม่มีผิด ทั้งดวงหน้าเรียวเล็กใสกระจ่างที่ประดับด้วยดวงตากลมโตและแพขนตางอนระยับทรงเสน่ห์ จมูกเล็กโด่งตามธรรมชาติที่กล้าพูดได้ว่าเป็นกรรมพันธุ์ที่ใครๆก็ต้องอิจฉาแล้วไหนจะริมฝีปากแดงอิ่มนั่นอีกล่ะ ผู้ชายที่ไหนเห็นก็เหลียวมองกันคอแทบหักแล้ว จะเว้นก็แต่...ผู้ชายตาถั่วบางคนที่กล้าทำให้ยัยฟ้าใสเสียใจนั่นล่ะที่มองไม่เห็นความงามนี้ “โอ๊ย...ที่มันหนักก็เพราะแม่ซ้อนกระเป๋ามาสามใบต่างหากล่ะ เผื่อเวลาช้อปปิ้งแล้วจะได้งอกลูกงอกหลานได้ทันที ไม่ต้องซื้อใหม่ให้มันเปลืองไงลูก” คนเป็นแม่ฉีกยิ้มกว้างอย่างตื่นเต้นเมื่อนึกถึงสวรรค์แห่งการช้อปปิ้งที่รออยู่เบื้องหน้า ช่วงปลายปีแบบนี้มีแต่ของลดราคาทั้งนั้น เรียกว่าลดสะบั้นหั่นแหลกแทบจะต่ำกว่าทุนทีเดียว ถ้าซื้อไปขายที่เมืองไทยล่ะก็จะได้กำไรขนาดไหนกันหนอ แค่คิดถึงแบงค์สีเทาที่จะวิ่งมาเข้ากระเป๋าก็สุขใจจนแทบจะปีนขึ้นไปหัวเราะบนหอคอยโตเกียวแข่งกับก๊อซซิล่าได้ทุกเมื่อ รวย! รวย! รวย! อย่างเดียว ฟ้าใสถอนใจเฮือกใหญ่ แค่เห็นไอ้รอยยิ้มกว้างที่มองทะลุทะลวงเข้าไปถึงลิ้นปี่นั่นก็รู้แล้วว่าคุณนายชวนชมเจ้าแม่เงินกู้ชื่อดังของย่านบางนากำลังคิดอะไรอยู่ ก็...คงไม่พ้นเรื่องเงินๆ ทองๆ และกำไรล้านแปดนั่นแหละ ไม่รู้จะอะไรนักหนาสิน่า ขนาดมาเที่ยวพักผ่อนทั้งทียังคิดจะมาตะลุยช้อปซื้อของกลับไปขายอีก ไม่สิอันที่จริงต้องบอกว่าวัตถุประสงค์ของการจัดทัวร์กรุ๊ปเล็กๆ ขนาด 10 คนในครั้งนี้นั้นก็เพื่อพาเพื่อนก๊วนแชร์แม่ชะม้อย เอ๊ย! แชร์แม่ชวนชมมาหาของกลับไปขายมากกว่า ไอ้ที่บอกว่าจะคืนกำไรให้ผองเพื่อนน่ะเป็นข้ออ้างทั้งเพ เค็มขนาดทะเลเรียกพี่อย่างคุณนายชวนชมน่ะหรือจะยอมคืนกำไรให้ใครโดยไม่มีอะไรแอบแฝง ก็แค่มาเป็นกรุ๊ปมันถูกกว่าบินมาคนเดียวต่างหากล่ะ! ผิดกับฟ้าใสที่มีเพียงกระเป๋าเดินทางขนาดย่อม 1 ใบ และเป้ยีนส์สีซีดติดตัวอีกหนึ่งใบไว้ใส่พวกสมุดโน้ตปากกาและกล้องถ่ายรูปเอาไว้จดบันทึกและเก็บภาพของสิ่งรอบตัวประสาคอลัมนิสต์สาวไฟแรง... ไฟแรงเหรอ...ขำตัวเองจริงๆ เมื่อสองเดือนก่อนคงใช่...แต่ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนไฟมันมอดไปหมดแล้ว หลังจากที่ได้เห็นภาพบาดตาพวกนั้น...และ...คำพูดบาดหูที่กรีดลึกลงไปถึงใจ ไม่รู้หรือไงว่าตัวเองน่าเบื่อแค่ไหนน่ะ หา! ใครทนได้ก็ตายด้านแล้ว! หญิงสาวพยายามกลั้นหยาดน้ำใสๆ ที่พร้อมจะเอ่อล้นออกมาจากสองเบ้าตาเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แล้วออกแรงฮึดยกกระเป๋าใบยักษ์ของมารดาวางลงบนรถเข็นดังโครม
ไม่ได้! เราจะอ่อนแอไม่ได้ เข้มแข็งเข้าไว้ยัยฟ้าใสเอ๊ย! อกหักแค่นี้มันไม่ตายหรอก คอหักถ้ารักษาดีๆ ยังรอดเลย ประสาอะไรกับเรื่องแบบนี้ ที่ยอมลงทุนลางานมาก็เพื่อที่จะลืมคนบ้าๆ นั่นไม่ใช่หรือไง!

“แล้วพ่อไปไหนล่ะคะแม่”

หลังเรียกขวัญคืนมาให้ตัวเองได้บางส่วนแล้วหญิงสาวก็หันรีหันขวางมองหาป๊ะป๋าสุดที่รักทันที รายนั้นน่ะไว้ใจได้ที่ไหนกัน นั่นไง เอาอีกแล้ว เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนจริงๆ

“คุณพ่อ!”

ฟ้าใสร้องเรียกบิดาเสียงเขียวเมื่อเห็นว่าคนวัย 56 ที่ยังดูหล่อเฟี้ยวเหมือนอายุแค่ 40 ปลายๆ กำลังส่งภาษามือจีบแอร์โฮสเตสสาวชาวญี่ปุ่นอยู่อย่างเอาเป็นเอาตายชนิดที่ไม่ยอมทิ้งลายขุนแผนแดนสยามสักนิด แถวหมู่บ้านน่ะรู้กันหมดล่ะว่านายกวินทร์สามีของคุณนายชวนชมน่ะเจ้าชู้ขึ้นชื่อแค่ไหน เห็นผู้หญิงสวยๆ ไม่ได้เป็นได้แจกขนมจีบเสียทุกราย แถมคารมเป็นต่อรูปก็หล่ออ่อนกว่าวัยสาวที่ไหนเจอลีลามหาระรวยของแกเข้าไปเคลิ้มทุกคนสิน่า แม่สาวญี่ปุ่นนั่นก็เหมือนกัน ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องสักคำยังยืนส่งภาษาใบ้พูดกันได้

結果 (中文) 3:

她帮助把行李的天空。”八声杜鹃水星在你大声153厘米高，只在成田机场的行李拉友都认为旅游携带家中一样硬了混乱的机场行李传送在乘客步行穿过房间把中年妇女穿着五颜六色的衣服，把前卫精神的不适合，在冬季。慢慢的摇了摇头。像是在离开轮椅的帮助母亲把你“家”的优美的大叶子的形状看起来精致兰博自己错。“我会带着什么呢？？？这不是购物袋，还这么重？如果购物者它！”她抱怨说，各向异性一个弯曲的，但并没有减少，是美丽的杜鹃花了，但是很骄傲？不骄傲？是那个女儿说妈妈年轻的时候是个漂亮的太太没有错误。这两个行星在前面装饰着纤细的睫毛的大眼睛和迷人闪耀角筏自然地，一个小鼻子的人敢说它是嫉妒和红嘴唇，那我呢？什么人会看对方的颈部，几乎断了。但也有些人……勇敢的半月板，这无形的遗憾美。“啊……因为我是三重嵌套包叶。如果你的购物时间，发芽，发芽的孙子。不需要购买新的浪费。”一个母亲激动地回忆起，露出了灿烂的笑容。购物天堂在等着你。这样的价格是今年年底。สะบั้นหั่นแหลก几乎低于成本的削减。如果在买卖获利会如何样？银行只运行到袋灰色高兴几乎笑โตเกียวแข่ง爬塔与哥斯拉。有钱了！仅仅有钱！当蓝色的.