ช่วงเด็กๆ..คือไม่รุ้หรอกคะว่าแม่เหนื่อยแค่ไหน กว่าจะมีวันนี้ได้ต้องล้มลุกคุกคลานมาตลอดต้องดิ้นรนหาเงินทำงานส่งลุกเรียนจนลุกได้มีชีวิตที่ดีๆมีรถขับตั้งแต่อายุ17ปีรุ้และเข้าใจแล้วว่าทุกวันนี้เราเข้มแข็งอดทนขยันทำมาหากินได้เหมือนใคร หลายคนอาจจะยังไม่รุ้ว่าบุญคุณของบุพการีมีมากแค่ไหนตราบใดที่คุนยังไม่รุ้จักคำว่าเสียสละ"ภาระ"หน้าที่และความรับผิดชอบ และจะรุ้ลึกและเข้าใจว่า "ความรักของแม่นี้มันยิ่งใหญ่เท่าใด"เมื่อคุนได้เป็นแม่ คิดถึงแม่นะคะรักแม่ที่สุดอีกไม่ได้ก้ไม่เจอแล้ว ดีใจและภูมิใจที่ได้เกิดเป้นลุกแม่