มันเกิดขึ้นเองโดยที่ฉันไม่ได้เลือก. ซีนนี้เป็นอีกซีนที่ยากและท้าทายสำหรับตัวฝนมาก เพราะ Q1 ของ HM3 คือวันของดาวทั้งวัน เป็นวันแรกของการถ่ายทำซีรีย์แต่ฝนต้องเล่นซีนที่ตัวละครผ่านเรื่องราวและตกตะกอนทางอารมณ์ ซึ่งในความจริง ฝนเห็นแต่บทเท่านั้น การแสดงในฉากก่อนหน้าซีนนี้ยังเป็นเพียงตัวอักษร ดังนั้นจึงยากที่ฝนจะต้องไต่อารมณ์และเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครในซีนนี้ให้ได้ ก่อนเข้าฉากตั้งสมาธินานมาก แต่อารมณ์มันอึดอัดแน่นไปหมด จนไม่สามารถระบายออกมาได้ พี่ปิงจึงให้เบลในฐานะก้อยมาช่วย รับส่งอารมณ์ก่อนเข้าซีน ภายในไม่กี่วิ มันเหมือนปลดล็อคอะไรบางอย่าง ฝนในฐานะดาว เข้าใจดาวอย่างที่สุด เทคนี้เป็นเทคยาวมากๆคือร้องไห้ไปเรื่อยๆ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึก ดาวไม่มีทางจะหันหน้าไปพูดเรื่องนี้กับใคร คงมีเพียงตัวอักษรเท่านั้นที่จะเป็นทางระบายความรู้สึกที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจดาวได้ เพราะแม้กระทั่งดาวเอง ก็ไม่รู้ว่าเรื่องทั้งหมดมันเริ่มตอนไหน จับต้นชนปลายไม่ถูก รู้ตัวอีกทีมันก็เกิดขึ้นแล้ว ... ขอบคุณพี่ปิง ขอบคุณเบล ที่ทำให้เราผ่านซีนนี้มาได้ ขอบคุณที่ร่วมทางกันมาตลอด ขอบคุณครูบิวที่เป็นกำลังใจให้หนูแม้จะไม่ได้มากองก็ตาม ขอบคุณพี่บอสที่ทำหน้าที่คนดูไปด้วย เวลาหนูเห็นน้ำตาพี่ แสดงว่าหนูเล่นใช้ได้ เท่านี้ก็แฮปปี้แย้ะ 555 แต่ซีรีย์ยังไม่หมดเท่านี้ รอดูกันต่อไปนะ ;)