ปีนี้ฉันอยู่ป.6 ฉันและเพื่อนๆจะต้องแยกห่างกันไป หลังจากที่อยู่ด้วยกันเป็นเวลา 7 ปี หัวเราะด้วยกัน ร้องให้ด้วยกัน เล่นด้วยกัน เวลาเที่ยงทีไรเพื่อนจะเดินมาแล้วบอกว่า ไปกินข้าวด้วยกันนะ ถึงแม้จะรู้ว่าไปที่โรงเรียนใหม่ก็ต้องเจอเพื่อนแน่นอน แต่ว่า... ความรู้สึกเศร้านี่มันไม่หายไปสักที เพื่อนๆเหล่านั้นเคยให้กำลังใจฉัน ตอนฉันจะไปแข่ง เพื่อนก็ค่อยให้กำลังใจเสมอ เวลาที่ฉันไม่สบาย เพื่อนก็จะหาเรื่องหรือทำอไรตลกๆ ให้ฉันรู้สึกสนุก หรือเวลามีเพื่อนคนอื่นแกล้ง เพื่อนที่ฉันสนิท ก็ยังมาบอกว่า ไม่ต้องไปสนใจหรอก มันพูดไปงั้นแหละ เพื่อนเหล่านี้ คือคนสำคัญ ที่ไม่อยากให้จากไป เพื่อน ที่ไม่ว่าเวลาไหนก็สามารถคิดถึงได้เสมอ เพื่อน.... ฉันไม่อยากจบป.6เลย อยากอยู่แบบนี้ตลอดไป ไม่อยากไปไหน แต่เวลา คือสิ่งที่หยุดหยั้งไม่ได้! ฉันถึงต้องปล่อยให้เวลามันล่วงเลยไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ........... ฉันจะไม่ลืม เพื่อนทุกคน ตั้น เบส กิ๊ฟ เจเจ แนน แบม จุ๊บจิ๊บ ฟลุ๊ค เนย โอปอ จิว เฟรน จ๋ะโอ๋ ม่อน เหนือ ณิ หมิง ฟ้า เคน ต้า ทุกๆคน ฉันจะไม่ลืม ทั้งเรื่องราวต่างๆ ทั้งสิ่งที่เราเคยทำ สิ่งที่เราเคยช่วยกันเพื่อให้มันสำเร็จ จะไม่ลืม เพราะเราอยู่ด้วยกันมานาน มันเลยเศร้าอย่างงี้ใช่ไหม พอจะจากลากัน...... ไม่เอา ทำไมต้องจากลาด้วย ฉันจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นของพวกเธออีกแล้วหรอ สัญญาได้มั้ย ว่าเราต้องมาเจอกันอีกครั้ง ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จะไม่ลืมกัน ขอเพียงแค่นี้ แค่นี้จริงๆ เพลงนี้ทำให้ฉันเข้าใจ ว่าคำว่ามิตรภาพ มันวิเศษจริงๆ