อย่าปล่อยน้ำตาออกมาให้ใครเห็นความหวังความรักความห่วงใยไม่มีความหมายหาคนจิงใจยากอยู่ต่างแดนแต่เราเป็นคนไทยด้วยกันต้องรักกันสิ่งที่เราคิดไว้ไม่ใช่หลายครั้งที่เสียความรู้สึก นั่งคิดคนเดียวนี้เราผิดทุกวันความเอ๋อที่ไม่มีใครเข้าใจ ก็คนมันเข้าใจยากทำให้คนอื่นเข้าใจผิดขอร้องให้ในใจเก็บไว้ลึกๆเป็นประสบการ เกิดมาไม่เคยคิดร้ายใครนินทราในสิ่งที่ไม่ใช่ไม่เคย แต่ทำไมตัวฉันทำอะไรผิดเสมอ ทำงานเหนื่อยต้องการรอยยิ้มจากเจ้านายกำลังใจ แต่ตัวฉันทำอะไรผิดยังไม่รู้ ทำไม่เขาไม่ชอบ ตั้งใจทำงาน แต่ร่างกายไม่แข็งแรงผิดอีก แต่ฉันยังมีกำลังใจคือลูกครอบครัวพ่อแม่พี่น้องยังรอเห็นหน้าคิดเสมอไม่ได้ดีจะไม่กลับกลืนน้ำตาเข้าไปเป็นกำลังใจสู้ อยากกลับไปอยู่กับครอบครัวพร้อมหน้ากัน รอวันนั้น สวดมนต์ภาวนาทุกวันเพื่อวันนั้นจะมาถึง จะไม่สนใจใครแต่บางทีก็พูดให้คิดมาก ขอร้องฉันเถอะ อยู่ในโลกของฉันอย่าว่าให้ฉันอีกเลยท้อ อยากกลับแต่กัดฟันสู้เพื่อครอบครัว บางทีป่วยจนคิดว่าจะตายไหม แล้วศพจะถึงบ้านไหม แต่ก็ไม่วายสรรหาคำพูด ฉันต้องกำลังใจ โรคหัวใจมันทรมานมาก โรคพุ้มพวงไม่มีโอกาสหาย แต่ฉันขอให้ได้เงินกลับบ้าน รอฉันนะพ่อแม่ ครอบครัวของฉัน