I missed the times that we almost s

I missed the times that we almost shared

I miss the love that was almost there

I miss the times that we used to kiss


เป็นเช้าที่ไม่น่าจดจำที่สุดในชีวิต ร่างกายทรมานจากพิษเหล้า รู้สึกถึงรอยแหว่งเว้าในหัวใจทันทีที่ตื่นขึ้น เหมือนบาดแผลที่ร่างกายไม่อาจรักษาเยียวยาให้สมบูรณ์ได้ภายในคืนเดียว ถ้าเธอป่วย ป้ามากาเร็ตกับโซมีจะพาเธอไปหาหมอ แต่เซจองไม่ต้องการรักษา เด็กสาวพันแผลด้วยตัวเอง ห้ามเลือดอย่างลวกๆ ด้วยคำโกหกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรมากมาย ก็แค่คนแปลกหน้าที่มาขอที่พักอาศัยคืนหนึ่ง

เธอช่วยหล่อนไว้เหมือนช่วยลูกหมาลูกแมว ฝนหยุดตกแล้วก็ต้องปล่อยให้ไป

ส่วนความรู้สึกดีๆ พวกนั้น เธอก็จนปัญญาจะทวงคืน

เคยหวังว่าเราอาจบังเอิญเจอกันที่ไหนสักแห่ง อาจจะกลับมาที่ร้านเหล้าร้านเดิม อาจยืนจ่ายเงินใกล้ๆ กันในซุปเปอร์มาร์เก็ต แต่หล่อนหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่ในโลก แต่ใครล่ะจะคาดหวังให้ลูกแมวหลงทางที่เคยช่วยไว้ย้อนกลับมาทักทายกัน

นานๆ ครั้งเท่านั้นหละที่จะเผลอนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งคล้ายจะเคยเกิดขึ้น ปล่อยใจให้ลอยกลับไปยังเช้าวันอาทิตย์แสนประหลาด ถ้าความทรงจำพวกนั้นมันทำให้ทรมานก็แค่เทเหล้าลงไปในกาแฟให้มากหน่อย เซจองไม่เคยบอกโซมีว่าดื่มเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ป้ามากาเร็ตบอกว่าเธอจะเอามันไปทั้งขวดเลยก็ได้ ที่ร้านมีอีกเยอะแยะ แต่เซจองไม่อยากเห็นมันวางอยู่ในห้อง เช่นเดียวกับเพลงบางเพลงที่ไม่อยากฟัง ผลไม้บางชนิดที่ไม่อยากกิน เหล้าบางประเภทที่ไม่อยากดื่มอีกเป็นครั้งที่สอง จนกว่าใครบางคนจะกลับมา


At least in my dreams
อย่างน้อยแค่ในฝัน

Just let me take the time and reminisce
ให้เวลาฉันได้นึกย้อนกลับไป

I miss the times that we never had
คิดถึงช่วงเวลาที่เราไม่เคยมี

What happened to us we were almost there
สิ่งที่เกิดขึ้นคือเราเกือบจะไปถึงจุดนั้นแล้ว

Whoever said it's impossible to miss when you never had
ใครกันบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่ไม่เคยมี

Never almost had you
ฉันนี่ไง คนที่ไม่เคยมีเธอ


โลกของเซจองยังเป็นเหมือนเดิม แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายปี สิ่งที่หลงเหลืออยู่จากวันนั้นคงเป็นความหวังเล็กๆ ว่าวันหนึ่ง เธอจะมีโอกาสเรียกผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นว่า


‘จอง แชยอน’

結果 (英文) 1:

I missed the times that we almost shared I miss the love that was almost there I miss the times that we used to kiss As the morning is not the most memorable in their lives. The body suffering from toxic liquor feel heart-diastemas in a concave seams as soon as they wake up. Like a wound that heals the body, treatment may not be complete within a single night. If she is sick. Aunt Margaret to be there to take her to see a doctor but do not want to maintain the Sejong. Bandage girl yourself tourniquet bungle with the lie that doesn't feel anything, it's just stranger asking for shelter. She helps her like help puppy kitten The rain stops falling, then it must let go. Feel good section on them, she'll take back wit. เคยหวังว่าเราอาจบังเอิญเจอกันที่ไหนสักแห่ง อาจจะกลับมาที่ร้านเหล้าร้านเดิม อาจยืนจ่ายเงินใกล้ๆ กันในซุปเปอร์มาร์เก็ต แต่หล่อนหายไปราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่ในโลก แต่ใครล่ะจะคาดหวังให้ลูกแมวหลงทางที่เคยช่วยไว้ย้อนกลับมาทักทายกัน นานๆ ครั้งเท่านั้นหละที่จะเผลอนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งคล้ายจะเคยเกิดขึ้น ปล่อยใจให้ลอยกลับไปยังเช้าวันอาทิตย์แสนประหลาด ถ้าความทรงจำพวกนั้นมันทำให้ทรมานก็แค่เทเหล้าลงไปในกาแฟให้มากหน่อย เซจองไม่เคยบอกโซมีว่าดื่มเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ป้ามากาเร็ตบอกว่าเธอจะเอามันไปทั้งขวดเลยก็ได้ ที่ร้านมีอีกเยอะแยะ แต่เซจองไม่อยากเห็นมันวางอยู่ในห้อง เช่นเดียวกับเพลงบางเพลงที่ไม่อยากฟัง ผลไม้บางชนิดที่ไม่อยากกิน เหล้าบางประเภทที่ไม่อยากดื่มอีกเป็นครั้งที่สอง จนกว่าใครบางคนจะกลับมา At least in my dreamsอย่างน้อยแค่ในฝัน
Just let me take the time and reminisce
ให้เวลาฉันได้นึกย้อนกลับไป

I miss the times that we never had
คิดถึงช่วงเวลาที่เราไม่เคยมี

What happened to us we were almost there
สิ่งที่เกิดขึ้นคือเราเกือบจะไปถึงจุดนั้นแล้ว

Whoever said it's impossible to miss when you never had
ใครกันบอกว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะคิดถึงสิ่งที่ไม่เคยมี

Never almost had you
ฉันนี่ไง คนที่ไม่เคยมีเธอ


โลกของเซจองยังเป็นเหมือนเดิม แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายปี สิ่งที่หลงเหลืออยู่จากวันนั้นคงเป็นความหวังเล็กๆ ว่าวันหนึ่ง เธอจะมีโอกาสเรียกผู้หญิงแปลกหน้าคนนั้นว่า


‘จอง แชยอน’

結果 (英文) 3:

I missed the times that we almost shared.I miss the love that was almost there.I miss the times that we used to kiss.The morning is not the most memorable in the life, body suffering from alcohol poisoning Feel my heart as soon as chip concave up. Like the body may not heal completely within one night. If you"re sick Aunt Margaret to somee will take her to the doctor, but not cure Sejong A bandage yourself, stop the bleeding roughly with a lie not to feel anything. Just a stranger asking for shelter for a night.She helps her like help puppies and kittens. The rain stopped to let go.The good feelings. You wit to redemption.Hoped we may meet somewhere. Might come back at the original store may stand pay close in the supermarket. But she"s gone like a never existed in the world. But who will expect a stray kitten who had helped back to greet each other.Once in a while to have thought of that event which seemed to be ever happened. Let your mind drift back to the Sunday morning extremely weird. If the memories they torment just pour into the coffee. Sejong never tell somee that drink is when. Aunt Margaret said you will take it to the bottle, there"s a lot. But Sejong didn"t want to see it is placed in the room. As well as some songs that don"t want to hear it. Some fruits do not want to eat. Some liquor types that don"t want to drink again until someone comes back.At least in my dreams.At least in my dreams.Just let me take the time and reminisce.Give me it recalls.I miss the times that we never had.Think of the time that we never had.What happened to us we were almost there.What happens is we"re almost there.Whoever said it "s impossible to miss when you never had.Who says it"s impossible to think about what has never been.Never almost had you.Here am I, who never had.The world of Sejong is also the same, although time passes for many years. All that remains from that day"s had little hope that one day you will have the opportunity to call a woman that stranger."Book Chae Yeon."