งานเลี้ยงดำเนินไป เกรซเดินมาหาอรวิภา โอบบ่าอย่างชิดเชื้อ “งานสวยงามมาก เหนื่อยไหมจ๊ะหลานรัก”
“ไม่เหนื่อยค่ะ อ๊านตี้เกรซ”
เกรซกระซิบถาม “แล้วคนไหนจ๊ะ ที่เป็นหวานใจของหลาน”
อรวิภาเขินอาย เหลือบตามองไปทางธีภพ
เกรซมองตาม รู้ทันที “โอ๋ว หล่อ เหมาะกับหลานมาก”
เสียงพิธีกรประกาศ “ขอเชิญคณะกรรมการงานThailand Fashion Week ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกร่วมกับคุณเกรซ มิลเลอร์ค่ะ”
อดิศักดิ์ เครือวรรณ ธีภพ เจตน์ชาญ บิวตี้ และแขกอีก 2-3 คนเดินไปเตรียมจะถ่ายรูปกับเกรซ
เกรซออกตัว “รูปแรกขอถ่ายกับครอบครัวคุณอดิศักดิ์ก่อนนะคะ”
อดิศักดิ์ เครือวรรณ อรวิภา เข้าไปจะถ่ายรูป คนอื่นถอย
เกรซดึงมือธีภพมา “คุณก็ถ่ายด้วยสิคะ จะเป็น family เดียวกันแล้วไม่ใช่เหรอ”
ธีภพ กระดาก แต่เกรซโอบธีภพไว้ข้างหนึ่ง และโอบอรวิภาไว้อีกข้างหนึ่ง ธีภพไม่อยากปฏิเสธให้อรวิภาขายหน้า
เกรซจัดฉากดันให้สองคนยืนอยู่เคียงข้างกัน ตัวเองถอยออกมาให้อรวิภากับธีภพถ่ายรูปคู่กัน บิวตี้หงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
“คนนึงหล่อ คนนึงสวย เหมาะกันจริงๆ” เกรซ ยิ้มชื่น
บิวตี้เอ่ยขึ้น “สวยเหรอ ตรงไหน แอบแบ๊วล่ะซิไม่ว่า”
เกรซได้ยิน “รสนิยมความงามของคุณต่างจากฉันมาก ผู้หญิงที่เรียกร้องความสนใจจนน่ารำคาญอย่างคุณ ฉันก็ไม่เห็นว่าจะสวยตรงไหนเหมือนกัน”
บิวตี้โกรธมาก แต่นึกถึงที่ศรีนวลเคยสอนว่าให้ข่มอารมณ์ แต่ไม่วายตอกกลับ “ขอบคุณนะคะคุณมิลเลอร์ที่ทำให้ฉันตาสว่างสักที ฉันรู้แล้วว่าคุณดูถูกความชื่นชมที่คนอื่นมีต่อคุณว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจ ต่อไปนี้ฉันจะไม่หลงผิดอีกแล้ว ส่วนที่คุณว่าฉันไม่สวย ฉันไม่ว่าหรอกนะคะ เพราะรสนิยมของคุณคงจะแปลกจริงๆ”
บิวตี้ถดตัวถอยหลังแล้วกลับตัวโดยไม่มอง จังหวะนี้เองมีแสงสีทองวูบมาดึงให้บิวตี้ล้ม เสียการทรงตัว คนอื่นดูคล้ายรองเท้าพลิก บิวตี้ดึงข้าวของใกล้ตัวเพื่อจับยึด เจตน์ชาญเห็นถลันเข้ามาประคองไว้ทัน บิวตี้ยืนขึ้นได้อย่างสวยงามอีกครั้ง
แต่ที่ไม่ทันก็คือข้าวของที่บิวตี้ดึงเมื่อครู่ ล้มเป็นโดมิโน ป้ายงานที่เป็นป้ายดอกไม้ ของชิ้นใหญ่สุดหล่นลงมาจะทับเกรซรอมร่อ เกรซตกใจหันไปดู กรีดร้องสุดเสียง ร่างเกรซซวนเซเสียหลักตกลงไปในสระน้ำดังตูม
บนสรวงสวรรค์ ปรมะเทวีสะดุ้ง ตกใจกับภาพที่เห็น ถึงกับยกมือทาบอก
“เทพรักษา เทวดาช่วย”
นางฟ้าลลิตาวาบกลับมาอย่างร้อนใจ “ได้ผลไหมคะเทวี”
ปรมะเทวีหน้าเครียด “มันลุกลามใหญ่โตเกินไป เราเตือนท่านแล้วว่าให้เป็นเพียงประกายเล็กๆ แต่นี่มันกลายเป็นเพลิงกองใหญ่ไปเสียแล้ว”
นางฟ้าลลิตาดูภาพที่เกรซตกลงไปในน้ำ ตกใจมาก “เทวดาช่วย! เราเพียงแต่ต้องการให้ลัลน์ลลิต เป็นฝ่ายถูกกระทำบ้าง เพื่อนางจะได้รู้สำนึก ไม่คาดเลยว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้”
ปรมะเทวีส่ายหน้า ด้วยความท้อแท้
“กรรม นี่มันเป็นกรรม ของนางเท่านั้น”