คืนนั้น เท็นเท็นออกมายืนตรงระเบียง

คืนนั้น เท็นเท็นออกมายืนตรงระเบียง เหม่อๆ มองท้องฟ้ายามค่ำคืนหน้าตาสับสน เหมือนกับได้ยินเสียงร่าเริงของนานาดังแว่วมา “เท็นเท็น เท็นเท็น แล้วเราจะได้เจอกันอีกนะ” เท็นเท็นเหมือนจะมีรอยยิ้มจางๆ ขึ้นมา
เช้าวันใหม่ เท็นเท็นนั่งหน้านิ่งๆ รอในรถ ตะหลิวรีบวิ่งออกมาขึ้นรถ เท็นเท็นออกรถด้วยใบหน้าเรียบเฉย ไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมา
“ขอโทษทีจ๊ะ ช้าไปนิด”
“วันนี้ฉันคงไม่เอารถไปแล้วนะ เราต่างคนต่างไปแล้วกัน”
“อ้าว ทำไมอ่ะ” เท็นเท็นนิ่งไม่ตอบ “แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก...มีอะไรรึเปล่า" ตะหลิวหันมามองหน้าเท็นเท็น
เท็นเท็นเอ่ยเสียงเรียบๆ เศร้าๆ "ตะหลิว อะไรๆ ก็จะเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ นะ" ตะหลิวอึ้ง “มันจะเปลี่ยนไปแบบที่ฉันก็ไม่สามารถรู้ได้จริงๆ ว่ามันจะเปลี่ยนไปเป็นยังไง”
ตะหลิวหันมามอง “เธอมีอะไรจะบอกฉันเหรอ”
เท็นเท็นถอนใจ “ยัง ไม่ใช่ตอนนี้ ...แต่ฉันจะพยายามบอกเธอให้เร็วที่สุด” ตะหลิวเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง เท็นเท็นเดินออกไป ก่อนคว้าจักรยานออกจากบ้านไป

เวลาเย็น ที่ร้านอาหารของตาห่าน ห่านกับคิงช่วยกันยกจานออกมา
“มาแล้วๆ อาหารสูตรใหม่ มาช่วยกันชิมคร๊าบบบ” ห่านเอ่ยชวนชิม ทุกคนขยับตัวอย่างตื่นเต้น
ห่านวางจานอาหาร ที่มีปาท่องโก๋สองแบบ กับหม้อน้ำราดหน้าแยกมา
“โหย หอมอ่ะ น่ากิน ราดหน้าเหรอ” แป่วถาม
“อือ ราดหน้าปาท่องโก๋” คิงตอบ
“เฮ้ยยย” แป่ว และอาร์มตกใจอึ้งๆ

ตะหลิวตบมือชอบใจ “ดีๆๆ ชอบกิน ชอบกินปาท่องโก๋อ่ะ แล้วก็ชอบราดหน้าอะ”
แป่วทำหน้ารู้ทัน แล้วมองคิง “อย่างนี้นี่เอง...”
คิงเขินๆ “เฮ่ยยย..ก็แค่ลองนึกๆ เมนูที่มันจะแบบทำให้เป็นลูกจำของร้านไง นี่ๆๆๆ มีสองแบบนะ แบบกรอบ กะแบบนุ่ม เวลาสั่งก็โก๋กรอบ หรือโก๋นุ่ม มาๆๆ ลองชิมก่อน อยากให้ชิมโดยไม่ปรุงนะ แล้วบอกด้วยว่าชอบ แบบไหน” ทุกคนตักกิน แล้วก็ดูอร่อยกัน คิงจดๆ ตามที่เพื่อนบอก ตะหลิวกินอย่างอร่อยสุดๆ คิงยิ้มเดินเข้าไปถาม “ชอบแบบไหน”
“สองแบบเลย กรอบก็อร่อย นุ่มก็นิ่มๆ ลื่นคอ” ตะหลิวเอ่ยออกมาปลื้มๆ
ห่านกินเต็มปาก “ดีดี มีลูกจำเป็นเมนูต่างๆ ของปาท่องโก๋ พ่อว่าดี สำคัญคือมันอร่อยด้วยสิ”
“เปิดร้านได้เลยนะลูกพี่” อาร์มสนับสนุน
“ใช่ๆๆจะไปกินทุกวันเลย” ตะหลิวเห็นด้วย
“ก็ลองไม่มาดิ จะตามไปเขกหัวให้” คิงยิ้มๆ
ตะหลิวทำตาเหล่ใส่ “ไม่กัว ไม่กัว” คิงยิ้มเอ็นดู
แป่วเอาแขนกระทุ้งอาร์มแบบเอาแล้วเว้ยๆ คิงดูเขินๆ ตะหลิวกินแบบไม่รู้เรื่องต่อไป
อีกด้านหนึ่ง เท็นเท็นมองภาพคิงกับตะหลิวนิ่งๆ จากในรถ แววตาไม่บอกความรู้สึกอะไร นอกจากแววเหงาๆ ลึกๆ
เวลาต่อมา เท็นเท็นเดินเข้าบ้านมาเหนื่อยๆ ทรุดตัวลงที่เก้าอี้ แก้วเห็นเอาน้ำส้มมาให้ ชะโงกดู เห็นเหนื่อยๆ เลยยืนมอง แก้ววางแก้วน้ำส้ม ยืนมอง พลางเอ่ยเสียงยิ้มๆ “วันนี้เหนื่อยมากเหรอคะหมอ”
เท็นเท็นลืมตา ยิ้มให้ผู้เป็นแม่ “แหม...แม่เรียกซะผมยิ้มเลย”
แก้วนั่งข้างๆ“ก็ยิ้มซะบ้างสิคะคุณหมอ คนไข้จะได้ไม่กลัว รู้มั้ยคะ”
“แม่...”
“ขา...”
“ถ้าแม่เป็นผู้หญิงอายุเท่าๆ ผม แม่จะรักผมมั้ย”
แก้วอึ้งคิด “อุ้ย...คิดก่อนนะ อือ...” แก้วเสียงอ่อยๆ “แม่ชอบผู้ชายใจดี ตลกเก่ง หัวเราะง่ายอ่ะ แบบพ่ออ่ะ แบบพ่ออยู่ด้วยแล้วมันสบายใจ” เท็นเท็นถอนใจ แก้วเริ่มห่วงๆ “มีอะไรรึเปล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นถามอะไรแบบนี้เลย”
“ก็เพราะผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่ต้องสนใจไง”
“แล้ววันนี้มันสำคัญแล้วเหรอ จู่ๆ ถึงสนใจขึ้นมา”
“ผมกำลังต้องการข้อมูลในการประมวลผล”
แก้วถอนใจ “ใช้ตรงนี้...” แก้วเอานิ้วจิ้มๆ ที่หัวใจเท็นเท็น “ให้มากกว่าตรงนี้สิ” จากนั้นแก้วก็จิ้มๆ ที่หัวของลูกชาย เท็นเท็นถอนใจ ก่อนจะคำรามพร้อมเอาหมอนปิดหน้า แก้วมองๆ ก่อนเดินเข้าไปในครัวพลางตะโกนออกมา “พรุ่งนี้ขับรถไปรับพ่อที่สนามบินให้แม่ด้วยนะคะ”
“คร๊าบบบบบผม” เท็นเท็นเอ่ยทั้งๆ ที่หมอนยังปิดหน้าอยู่

ที่ร้านของตาห่าน ห่านกำลังทาสี เก็บของบนชั้นสองของร้านที่เขาตั้งใจจะกลับมาอยู่กับตะหลิว ตะหลิวถือกล่องของอะไรบางอย่างมาจัดๆ เก็บๆ พลางมองผนังว่างๆ ที่เคยมีรูปแม่อย่างเหงา “ตรงนี้มันโล่งๆ นะพ่อนะ”

ห่านเดินมายืนมองผนังข้างๆ “อือ.. นี่พ่อกำลังเคาะสนิมอยู่”
ตะหลิวเดินไปเอามือลูบๆ “สนิมขึ้นตรงไหนนะพ่อ”
ห่านหัวเราะยิ้มๆ “เปล่า หมายถึงกำลังจะรื้อฟื้นการวาดรูปอีกครั้ง ยังอยากให้มีรูปแม่ยิ้มๆ อยู่ตรงนี้เหมือนเดิม อยากให้เสร็จก่อนที่เราจะย้ายกลับเข้ามา”
“เราจะย้ายกลับมาเมื่อไหร่นะพ่อ”
“ต้นปีหน้าละมั้ง...เป็นไงล่ะ ไม่อยากย้ายรึเปล่า”
“ไม่หรอกค่ะ ย้ายก็ได้...เท็นเท็นบอกว่าอะไรๆ ก็ต้องเปลี่ยนไปอยู่เรื่อยๆ” ห่านหัน มามองตะหลิว ทำท่าจะถามอะไรสักอย่าง “พ่อ พ่อว่าจะมีใครสักคนรักหนูที่หนูเป็นแบบนี้มั้ย”
“มีสิ ลูกก็รู้ว่ามี แล้วลูกก็รู้ว่าใคร แต่ถ้าลูกถามแบบนี้ มันหมายถึงลูกกำลังถามถึงคนที่ลูกไม่แน่ใจว่า เขาจะรักลูกหรือเปล่า...”
ตะหลิวก้มหน้าหงอยๆ “จนป่านนี้แล้วหนูก็ยังไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง”
“ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ดีมั้ย อย่ามัวแต่หลับไปเรื่อย ตื่นมาเจอความจริงมั่งดีกว่ามั้ยลูก”
ตะหลิวเงียบไปพักหนึ่ง “พ่อ ... พ่อเป็นนาฬิกาให้หน่อยสิ”
ห่านมองลูกที่ก้มหน้าก้มตาเหมือนจะเก็บของฆ่าเวลาอย่างสงสารๆ
เท็นเท็นไปรับบอมบ์ที่สนามบินขับรถกลับบ้าน บอมบ์ดูสบายๆ เหลือบมองเท็นเท็น ที่ดูเครียดๆ “ช่วงนี้ปิดเทอมแล้วสิ”
“ฮะ”
“แล้วเปิดเมื่อไหร่ล่ะลูก”
“ราวๆ ต้นปีหน้าฮะ”
“หุ้นส่วนใหม่ของพ่อก็น่าจะเริ่มๆ ช่วงนั้นพอดีนะ”
“ฮะ” เท็นเท็นหน้าเครียดขึ้นนิดหนึ่ง
บอมบ์เปลี่ยนเรื่อง “เฮ้อออ ชักจะหิวแล้วสิ พาพ่อไปร้านตาห่านหน่อยสิ อยากกินข้าวฝีมือมันน่ะ”
เท็นเท็นขับรถไปหน้านิ่งๆ พยายามทำตัวปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้

結果 (繁體中文) 1:

10.十宗站露臺。教育部看看夜晚的天空看起來困惑于聽到回憶出來其"十 10:10 上午十點，然後我們將看到另一個!"10:10 上午，似乎那裡一絲微笑。新 10:10 上午天等在汽車前排，甯，廚具，沖出了車。10:10 上午直接關閉與光滑的臉。不顯示一種即將發生的事。"請原諒我一次，一個地方，太.""今天，我會去，我們走吧，各位。"在全速，為什麼"10:10 上午不回答，"但是沒關係究竟是什麼什麼?"鋼包後方前面 10:10 上午。10:10 上午提到的音訊功能，你會看見一把勺子血清"不斷變化!"，"它是相當的鋼包將改變不真的知道是否它將能夠改變它的方式."廚具，轉過頭來看，"她有沒有什麼可以告訴我嗎?"10:10 上午撤出"還沒有權利現在......但我會試著告訴她，儘快，"廚具直覺地認為開始 10:10 上午離開前服用了從家裡到的東西。鵝鵝眼，與王餐廳享用晚餐板了。"定位新的食譜來一起品嘗 khrapbop"鵝和邀請每個人向右移動，例如，令人興奮的品嘗。地方菜與鵝油條兩個散熱器頁來。"在似乎吃油炸的洋蔥哀歎?"問 paeo。"是的炸油條"國王的答覆。"海 ยย"和武器嚇 paeo 隘口廚具，像鼓掌"真誠地想要吃的吃，像炸時髦 pathong."瞭解和查看 paeo 國王"這在這裡我自己......"คิงเขินๆ “เฮ่ยยย..ก็แค่ลองนึกๆ เมนูที่มันจะแบบทำให้เป็นลูกจำของร้านไง นี่ๆๆๆ มีสองแบบนะ แบบกรอบ กะแบบนุ่ม เวลาสั่งก็โก๋กรอบ หรือโก๋นุ่ม มาๆๆ ลองชิมก่อน อยากให้ชิมโดยไม่ปรุงนะ แล้วบอกด้วยว่าชอบ แบบไหน” ทุกคนตักกิน แล้วก็ดูอร่อยกัน คิงจดๆ ตามที่เพื่อนบอก ตะหลิวกินอย่างอร่อยสุดๆ คิงยิ้มเดินเข้าไปถาม “ชอบแบบไหน”“สองแบบเลย กรอบก็อร่อย นุ่มก็นิ่มๆ ลื่นคอ” ตะหลิวเอ่ยออกมาปลื้มๆห่านกินเต็มปาก “ดีดี มีลูกจำเป็นเมนูต่างๆ ของปาท่องโก๋ พ่อว่าดี สำคัญคือมันอร่อยด้วยสิ” “เปิดร้านได้เลยนะลูกพี่” อาร์มสนับสนุน“ใช่ๆๆจะไปกินทุกวันเลย” ตะหลิวเห็นด้วย“ก็ลองไม่มาดิ จะตามไปเขกหัวให้” คิงยิ้มๆตะหลิวทำตาเหล่ใส่ “ไม่กัว ไม่กัว” คิงยิ้มเอ็นดู แป่วเอาแขนกระทุ้งอาร์มแบบเอาแล้วเว้ยๆ คิงดูเขินๆ ตะหลิวกินแบบไม่รู้เรื่องต่อไปอีกด้านหนึ่ง เท็นเท็นมองภาพคิงกับตะหลิวนิ่งๆ จากในรถ แววตาไม่บอกความรู้สึกอะไร นอกจากแววเหงาๆ ลึกๆเวลาต่อมา เท็นเท็นเดินเข้าบ้านมาเหนื่อยๆ ทรุดตัวลงที่เก้าอี้ แก้วเห็นเอาน้ำส้มมาให้ ชะโงกดู เห็นเหนื่อยๆ เลยยืนมอง แก้ววางแก้วน้ำส้ม ยืนมอง พลางเอ่ยเสียงยิ้มๆ “วันนี้เหนื่อยมากเหรอคะหมอ”เท็นเท็นลืมตา ยิ้มให้ผู้เป็นแม่ “แหม...แม่เรียกซะผมยิ้มเลย” แก้วนั่งข้างๆ“ก็ยิ้มซะบ้างสิคะคุณหมอ คนไข้จะได้ไม่กลัว รู้มั้ยคะ” “แม่...”“ขา...”“ถ้าแม่เป็นผู้หญิงอายุเท่าๆ ผม แม่จะรักผมมั้ย” แก้วอึ้งคิด “อุ้ย...คิดก่อนนะ อือ...” แก้วเสียงอ่อยๆ “แม่ชอบผู้ชายใจดี ตลกเก่ง หัวเราะง่ายอ่ะ แบบพ่ออ่ะ แบบพ่ออยู่ด้วยแล้วมันสบายใจ” เท็นเท็นถอนใจ แก้วเริ่มห่วงๆ “มีอะไรรึเปล่า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นถามอะไรแบบนี้เลย” “ก็เพราะผมคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญที่ต้องสนใจไง” “แล้ววันนี้มันสำคัญแล้วเหรอ จู่ๆ ถึงสนใจขึ้นมา” “ผมกำลังต้องการข้อมูลในการประมวลผล”แก้วถอนใจ “ใช้ตรงนี้...” แก้วเอานิ้วจิ้มๆ ที่หัวใจเท็นเท็น “ให้มากกว่าตรงนี้สิ” จากนั้นแก้วก็จิ้มๆ ที่หัวของลูกชาย เท็นเท็นถอนใจ ก่อนจะคำรามพร้อมเอาหมอนปิดหน้า แก้วมองๆ ก่อนเดินเข้าไปในครัวพลางตะโกนออกมา “พรุ่งนี้ขับรถไปรับพ่อที่สนามบินให้แม่ด้วยนะคะ”“คร๊าบบบบบผม” เท็นเท็นเอ่ยทั้งๆ ที่หมอนยังปิดหน้าอยู่ที่ร้านของตาห่าน ห่านกำลังทาสี เก็บของบนชั้นสองของร้านที่เขาตั้งใจจะกลับมาอยู่กับตะหลิว ตะหลิวถือกล่องของอะไรบางอย่างมาจัดๆ เก็บๆ พลางมองผนังว่างๆ ที่เคยมีรูปแม่อย่างเหงา “ตรงนี้มันโล่งๆ นะพ่อนะ”ห่านเดินมายืนมองผนังข้างๆ “อือ.. นี่พ่อกำลังเคาะสนิมอยู่” ตะหลิวเดินไปเอามือลูบๆ “สนิมขึ้นตรงไหนนะพ่อ” ห่านหัวเราะยิ้มๆ “เปล่า หมายถึงกำลังจะรื้อฟื้นการวาดรูปอีกครั้ง ยังอยากให้มีรูปแม่ยิ้มๆ อยู่ตรงนี้เหมือนเดิม อยากให้เสร็จก่อนที่เราจะย้ายกลับเข้ามา” “เราจะย้ายกลับมาเมื่อไหร่นะพ่อ” “ต้นปีหน้าละมั้ง...เป็นไงล่ะ ไม่อยากย้ายรึเปล่า” “ไม่หรอกค่ะ ย้ายก็ได้...เท็นเท็นบอกว่าอะไรๆ ก็ต้องเปลี่ยนไปอยู่เรื่อยๆ” ห่านหัน มามองตะหลิว ทำท่าจะถามอะไรสักอย่าง “พ่อ พ่อว่าจะมีใครสักคนรักหนูที่หนูเป็นแบบนี้มั้ย” “มีสิ ลูกก็รู้ว่ามี แล้วลูกก็รู้ว่าใคร แต่ถ้าลูกถามแบบนี้ มันหมายถึงลูกกำลังถามถึงคนที่ลูกไม่แน่ใจว่า เขาจะรักลูกหรือเปล่า...” ตะหลิวก้มหน้าหงอยๆ “จนป่านนี้แล้วหนูก็ยังไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง” “ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ดีมั้ย อย่ามัวแต่หลับไปเรื่อย ตื่นมาเจอความจริงมั่งดีกว่ามั้ยลูก” ตะหลิวเงียบไปพักหนึ่ง “พ่อ ... พ่อเป็นนาฬิกาให้หน่อยสิ” ห่านมองลูกที่ก้มหน้าก้มตาเหมือนจะเก็บของฆ่าเวลาอย่างสงสารๆเท็นเท็นไปรับบอมบ์ที่สนามบินขับรถกลับบ้าน บอมบ์ดูสบายๆ เหลือบมองเท็นเท็น ที่ดูเครียดๆ “ช่วงนี้ปิดเทอมแล้วสิ” “ฮะ” “แล้วเปิดเมื่อไหร่ล่ะลูก” “ราวๆ ต้นปีหน้าฮะ” “หุ้นส่วนใหม่ของพ่อก็น่าจะเริ่มๆ ช่วงนั้นพอดีนะ” “ฮะ” เท็นเท็นหน้าเครียดขึ้นนิดหนึ่ง บอมบ์เปลี่ยนเรื่อง “เฮ้อออ ชักจะหิวแล้วสิ พาพ่อไปร้านตาห่านหน่อยสิ อยากกินข้าวฝีมือมันน่ะ” เท็นเท็นขับรถไปหน้านิ่งๆ พยายามทำตัวปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้

結果 (繁體中文) 2:

十，十個那天晚上，站在陽台，望著懸空夜空中看起來很困惑。像許多的聖歌聽到快活的“十十十點十分，那麼，我們還會再見面的”十點十分像一個淡淡的微笑。
最多的一天 十點十分，靜靜地坐著，等待在汽車特納衝下了車。十，十個汽車行駛平滑的面無表情。
不覺得有什麼，“我很抱歉。
慢一點“，”今天，我不會把車給我。
我們會去的人“，”我為什麼“十十仍然沒有回答。
“沒關係......我什麼，”特納看了十十十點十分平靜的聲音傷心地說，“特納什麼可以改變，使得”特納目瞪口呆“這將改變。為此，我真的不知道。
它無論如何都會發生變化，“特納轉過頭去看。
“她有什麼要告訴我的話，”十點十分，嘆了口氣，“現在不......但我想盡快告訴她，”特納開始直觀地感受到的東西。撲克，撲克走開。首先，抓住從家裡騎自行車到了晚上。鵝眼的餐廳 鵝與國王提振了盤開出“給忘了。新的食譜 幫助品嚐額外的資產管理公司“之稱鵝的味道。每個人都感動興奮鵝餐碟。第二計 散熱器一流孤立的“渴望吻它可口餡料呢？”裴問道，“是啊，餡料自己，”王回答說，“嘿，一個”丹皮與手臂震驚震驚了特納讚賞逗“我喜歡吃，喜歡吃。我算 然後，我突破了，“裴有人知道，一個國王，”這也太......“羞澀地王。“突破性要么..只要試著去想像。它使兒童菜單的餐廳我記得這一點，以便有兩個時間段，軟變速指令時髦的時髦的框架或其他柔軟的孩子之前，我沒有嘗試煮吃。我說，我很喜歡，“每一圈，我期待好吃，吃起來像朋友一樣高清ๆ國王說。特納吃到美味 又去問王 “我喜歡”，“兩真脆嫩鮮香軟的柔軟和光滑，”特納發出一聲欣喜的鵝吃一口“好，有你自己的父親的形象是多麼好可口的這種”開放式“。我有一個表弟，“支撐臂”是的，我會天天吃，“特納表示同意，”我盡量不誦讀困難。將進入一個頭，“國王笑著特納斜視把”不果阿是果阿，“王笑了親切裴手臂戳手臂出來，狗屎一樣看國王杯的尷尬，我不知道的另一面。一 十十王的照片與特納還在他的眼神告訴沒有什麼感覺。這種閃光孤獨 深晚 十點十分回家疲憊不堪。椅子倒塌 我把橙汁玻璃精益看橙汁累又站在玻璃玻璃代表，而他的聲音，面帶微笑。“今天是非常疲憊等醫生，”十點十分的眼睛。母親笑了 “哦......我媽叫我只是還沒有”玻璃旁邊的“我微笑，我不喜歡醫生。患者不會有任何恐懼 你知道，親愛的，“”媽媽......“”腿......“”如果一個女人一樣老，因為我是一個母親可以愛我或者不，“伍玻璃的身影。“哦......是的，我想......”玻璃引誘任何聲音。“我喜歡一個善意的玩笑，很好笑就像一個父親，但父親是高興的，”十點十分感嘆。玻璃開始近似 “它是什麼，一直以來從來沒有問過這樣的事情，“”這是因為我覺得這樣做是很重要的“”今天已經是太突然了興趣，“”我要找的信息處理。而“玻璃嘆息 “這是......”眼鏡用手指刺傷。心臟十十 “這更像是”玻璃是閒逛。兒子的頭 十點十分感嘆 之前用枕頭掉在玻璃馬格ๆ走進廚房咆哮，大叫一聲。“我開車去機場接他的母親太”的“額外AMC AMC我，”十點十分，雖然提及。枕頭也很近，在鵝眼。鵝被粉刷 存儲上，他打算回來特納商店的二樓。特納擁有一盒東西走出商店，而尋找一個空白的牆。我從來就不是父母。“這是開放的 當局者迷，如“鵝就站在旁邊的牆上，”是啊..我在這裡敲銹，“特納搓著手其他。“生鏽的是我父親”雁笑，面帶微笑，“是為了重新恢復繪圖。我也想有一個媽媽帶著微笑。這是完全一樣的，我要完成之前，我們搬回到“”我們會回來的時候我的父親“，”明年年初蒸汽......一個人。我不想讓我感動“，”不這樣做。...十點十分感動地說什麼。它必須是另一種“鵝看著特納開始問什麼，”爸爸說已經有人愛老鼠，老鼠是這樣嗎？“”是的。我知道，我的孩子們知道，但如果問題是 這意味著我問我是誰不知道。他一定會喜歡它......“令人沮喪的小腦袋車工。“到現在為止，那麼我不知道什麼”，“將它設置好。不要總是去睡覺 我醒來的時候，其實孩子們做的更好，“特納停頓了一下，”爸爸......爸爸的手錶我“鵝看起來就像一個努力使窮人的孩子，造成十點十分到powerbomb。機場轟炸“這個學期我時，”開車回家隨便看一眼十點十分緊張的“我”，“當我打開我的寶貝”，“身邊。明年年初，是吧？“”爸爸的新合作夥伴將很快開始。在適合我。“”咦“十點十分緊張起來有點炸彈打開”興嘆所有癲癇發作都餓了。帶他們到鵝的眼睛吧。這讓我想吃“十點十分還在開車到前面。試圖採取行動盡可能正常。

結果 (繁體中文) 3:

那天晚上，เท็นเท็น
站在陽臺發呆看夜空看起來混亂。娜娜聽到響亮的像“เท็นเท็นเท็นเท็น街區，我們會再見面的。”一個淡淡的微笑。เท็นเท็น
坐在前面的เท็นเท็น動車沖出杯等。เท็นเท็น用平靜的臉。“對不起，表情冷漠。

“今天有點晚了，”我想，我們的車離開。。。
“為什麼？”回答說，“但เท็นเท็น一動也不好。……有什麼事嗎？”一個轉身，เท็นเท็น
เท็นเท็น平靜的聲音說，“是個悲傷會逐漸變化。”“มันจะเปลี่ยน杯子發呆，就像我真的不知道。這是個改變。”“她看

有什麼要告訴我的嗎？”เท็นเท็น歎了口氣，“還不是現在。但我會儘快告訴你。一個東西開始走เท็นเท็น抓住自行車離開。

晚上家鹅王，幫助眼睛
“盤子了。讓我們品嘗新菜好吃！”鹅說。每個人都在興奮地把鹅菜
散熱器上的油條，兩個單獨的
。“哦，味道很好吃，問：“是嗎？”）

）回答：“油條”。嘿！”อาร์มตก結巴？

），杯心拍；“好啊，喜歡吃喜歡吃油條，鋁表層。