ผมเคยมีแฟนที่ปฏิเสธใครไม่เป็น
ความอัธยาศัยดีทำให้เธอคุยกับทุกคน
ทั้งๆที่เธอรู้ว่าหนุ่มคนนั้นมาจีบเธอก็ตาม
กลายเป็นว่าความเครียดมาตกลงที่ผม
ผมออกอาการหึงหวง ผมเริ่มห้ามนั้นห้ามนี่
ผมเริ่มงี่เง่า..
เช็คการติดต่อสื่อสารของเธอทุกอย่าง
มันทำให้เราเริ่มทะเลาะกัน
มันทำให้เกิดช่องว่างระหว่างกัน
ที่ผมทำมาทั้งหมดก็แค่ไม่อยากเสียเธอไป
แต่ยิ่งทำก็รู้สึกเหนื่อย ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้
สุดท้ายเราสองคนก็เลิกกัน
ความรักครั้งนั้นสอนอะไรผมหลายอย่าง
ผมตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำแบบนั้นเพื่ออะไร
ทำให้เค้าไม่ไปจากเราใช่มั้ย ก็เปล่าเลย
การงี่เง่า หึงหวงไม่ได้ช่วยอะไรเลย
เมื่อมีความรักครั้งใหม่ ผมเลิกงี่เง่า
หึงก็บอกเค้าแต่ไม่ทำอะไร
ไม่วุ่นวายกับชีวิตเค้ามาก
เมื่อมีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น
ผมไม่จำเป็นต้องพิสูจน์เค้า
เค้าต่างหากที่ต้องพิสูจน์ตัวเองให้ผมเห็น
พิสูจน์ให้รู้ว่าเราเหมาะจะเดินข้างๆกันจริงๆ
ผมบอกตัวเองเสมอว่าผมมีค่าพอ
มีค่าพอที่จะเป็นคนรักที่ดี
ของคนที่ต้องการคนรักดีๆ
ผมไม่จำเป็นต้องแคร์คนที่เค้ามองไม่เห็นค่า
อยู่เฉยๆทำหน้าที่คนรักที่ดีของเราไป
คนที่รักเราจริงๆเค้าจะพิสูจน์ให้เราเห็นเอง
ว่าเค้าต้องการเดินข้างๆเราจริงๆ
ปล.ฝากให้คิดสำหรับคนที่กำลังงี่เง่า
ที่คิดว่าการเช็คนั้นนี่ทุกอย่าง
จะป้องกันไม่ให้เค้าเดินจากไปได้
คิดง่ายๆ..
ถ้าการที่เค้าคุยกับคุณที่งี่เง่าทำให้รู้สึกเหนื่อย
แล้วการที่เค้าคุยกับอีกคนแล้วรู้สึกสบายใจ
คิดเอาเองละกันว่าต่อไปจะเป็นยังไง..
คุณก็แค่สร้างเหตุผลให้เค้าใช้บอกเลิกคุณ
ก็เท่านั้นเอง...
Cr.โลกใบนี้ยังมีผู้ชายอีกคน
#โลกใบนี้ยังมีผู้ชายอีกคน