บ้านฉันไกลไปไม่ไหวหรอกวังหลวง
สังขารร่วงเกินชรามานานโข
ไม่เคยห่างจากท้องทุ่งมุ่งเมืองโต
ไม่มีโบว์ติดเสื้อเพื่ออาลัย
ชุดสีหม่นคนเขาหยันฉันกลัวนัก
ใครเขาจักคิดรำคาญพาลสงสัย
จะว่าฉันไม่เคารพพระทรงชัย
ฉันกลัวใจหม่นตามเสื้อเหลือเกินเกลา
คงไม่ได้ไปจุดเทียนน้ำตาท่วม
ไม่ได้ร่วมแปรอักษรกับใครเขา
ทำได้เพียงกราบตรงนี้ที่นาเรา
กราบด้วยเกล้าของคนยากจากหัวใจ
-พิบูลย์-
ขอบคุณเจ้าของวลีสวยและภาพงาม