ได้เพียงแต่ยืนอยู่ไกลๆ ได้เพียงแต่มองจากในเงา
เฝ้าดูเรื่องราวผู้คนล้อมรอบตัวเธอ
ไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้น และคงไม่มีวันนั้นเลย
ฉันทำได้เพียงให้ความฝันปลอบใจในค่ำคืน
แค่เฝ้ามอง แค่ชื่นใจ แค่ยิ้มผ่านลมฟ้าไป
เผื่อเธอรับรู้ เผื่อเธอจะมองมาสักครั้งนึง
อยู่ภายในใจ เป็นหมื่นล้านคำ บอกให้เธอฟัง ไม่ได้ซักคำ
เปล่งได้แค่เสียงเบาๆ ในยามลำพัง ว่าฉันรักเธอ ฉันรักเธอ
อยากให้ได้ยิน คำในหัวใจ แต่มันคงเบาไปไม่ถึงเธอ
หนึ่งคำว่ารักคงปลิวไปตามแรงลมก่อนถึงใจเธอ แล้วก็คงสลายไป