ศตวรรษรักษาจนอาการคนไข้ทุเลาลง ให้หยุดดำน้ำหาปลาพักใหญ่ ถ้าฝืนจะแย่กว่าเดิม อนุศนิยาสังเกตเห็นชาวบ้านหลายคนพิการขาลีบ ไม่นั่งรถเข็นก็ถือไม้เท้า ระหว่างขับเรือกลับ ศตวรรษเล่าว่าวิถีชีวิตอันลำบากลำบนของชาวเลแถบนี้ ถูกบีบให้ต้องออกหาปลาไกลๆ เพราะพื้นที่ทำกินกลายเป็นรีสอร์ต ทำให้พวกเขาต้องดำน้ำลึก ร่างกายปรับความดันไม่ทัน ไม่ออกหาปลาครอบครัวก็ไม่มีกิน พวกเขาต้องยอมเสี่ยง อนุศนิยาทึ่งถ้าเขาไม่มาที่นี่คนไข้จะเป็นอย่างไร
“ผมไม่มาพวกเขาก็ไม่กล้าไปรักษาตัวในโรงพยาบาล เพราะบางคนไม่มีบัตรประชาชน บางคนอายที่ไม่รู้หนังสือแล้วก็ไม่มีเงิน ถ้ามาหาแล้วรอดก็ยังออกหาปลาผ่อนค่ารักษาได้ แต่ถ้าตาย ลูกเมียก็หาเงินผ่อนศพออกมาไม่ได้ พวกเขาถึงยอมตายอยู่ที่บ้าน”