แต่เราก็ยังไม่หยุดคะ หลังจากโดนคำพูดไม่ดีเกี่ยวกับมายาตอนที่พาออกไปข้างนอกครั้งแรก เราก็ยังอยากพาเค้าไปอีกคะ เราไม่อยากให้เค้าอยู่บ้าน เราไม่ได้อายใครที่มีหมาพิการ เราอยากพาเค้าไปเปิดโลกกว้างไปเจอเพื่อนๆหมาแมว งั้นเราจะท้อได้ไง เราเป็นแม่มายานะ มายายังสู้เลย เค้าพิการแต่เค้าไม่เคยทำตัวอ่อนแอ มายาเป็นหมาที่ซนมากคะ และร่าเริงมาก ทำให้เรามีกำลังใจที่จะสู้เพื่อเค้าคะ หนูเริ่มคิดว่าถ้าน้องได้ออกกำลังกายเพิ่มอีกนิด ถึงจะไม่สมบูรณ์แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่าเฉยๆ (ที่ผ่านมา มายาได้ออกกำลังกายด้วยการวิ่งที่สนามหญ้าวันละไม่กี่นาทีนะคะ เพราะเค้าเหนื่อยงาน)