ชิวสุ่ยอู๋เหิน ลิ๋งทิงลั่วเย่เตอฉิงสู้
แม่น้ำในฤดูใบไม้ร่วงนิ่งสนิท ฟังเสียงใบไม้ร่วงลง
หงเฉินหว่างซื่อ หนีหนาน ฉี่เหลียนอีอู๋ซู่
อดีตแห่งโลกนี้ เอ่ยถึงหลายครั้งเหมือนระลอกคลื่น
ซินโข่วอู๋อวี่ เซอว่างฉ้านร่านเตอคูตู๋
หัวใจไร้คำพูด การเพ้อฝันมาจากความเหงา
หมิงเย่วหวง..ฮุน เปียนเปียนปู๋จ้ายเส้าเหนียนลู่
พระจันท์ยามสายัณห์ วัยเด็กผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว
(*)อ้าย หรูกั่วหุยเต้าฉงเฉียน ชั่วกั้วเตอฮัวคาย
รัก จะกลับไปสู่อดีตอย่างไร พลาดดอกไม้บาน
ซื่อปู๋ซื่ออีหราน เหม่ยลี่หรูชู
ไม่รู้ว่าจะยังคงสวยงามเหมือนตอนต้นหรือไม่
อ้าย หรูกั่วหายเย่าโจ่วเซี่ยชวี่ เชียนโส่วเตอหนีหว่อ
รัก หากยังอยากเดินต่อไป เราสองที่จับมือกัน
เหนิงปู้เหนิงว่อเหอจิ่น เหนิงปู้เหนิงว่อจิ่นอ้ายเตอเวินตู้
จะสามารถยึดแน่นได้ไหม จะสามารถยึดความอบอุ่นของรักได้ไหม
(*) ซ้ำ
อ้ายจ้ายลู่ซ้าง ฉงหลายจิ้วเฟิงหยู่อู๋จู่
การเดินทางแห่งความรัก แต่ไหนแต่ไรก็มีอุปสรรคขัดขวาง
อ้ายเย่าซิ่งฝู หน่าผ้าฉงเหยียนเล้ยจงหลิวชู หลิวชู
รักแล้วอยากมีความสุข แม้ว่ามาจากการที่น้ำตาไหลริน ไหลริน