ราวกับยกความกลัดกลุ้มออกไป และแทนที่ใหม่ด้วยความรู้สึกเบิกบาน ทำไมกันนะ ที่เด็กคนนี้จะต้องทำให้เรารู้สึกประหลาดใจได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คงจะรีบกลับมาเพื่อทำทั้งหมดนี้เพื่อเราสินะ ท่าทางจะเหนื่อยแย่เลย
ไม่รอช้า สองแขนเข้าโอบรอบตัวของเพทายอย่างนุ่มนวล
" อ๊ะ คุณกัญจน์!?! ท..ทำไมกลับมาเร็วจังเลยคะ!?! "
" ก็...มาดูผลงานของเธอน่ะสิ " พอกอดหมับจนแนบชิดกันได้แล้ว เธอก็วางคางลงตรงไหล่
ของเด็กสาว จากตรงนี้สามารถมองเห็นทุกอย่างที่เพทายกำลังทำได้อย่างชัดเจน ตั้งแต่ไก่ทอดชีสที่ยังร้อนกรุ่น สลัดผัก ผลไม้ และสำคัญเลยก็คือเค้กที่เพทายกำลังแต่งหน้ามันอยู่
" โธ่ หนูยังทำไม่เสร็จเลย " เด็กสาวทำคิ้วตกเริ่มหงอยลงเมื่อถูกอีกฝ่ายจับได้เสียก่อนว่าเธอวางแผนเซอไพรส์เอาไว้แบบนี้
" เธอทำทั้งหมดนี่เลยเหรอ? "
" ก็ทั้งหมดนี่แหละค่ะ หนูเลยต้องรีบกลับมา "
" มิน่าล่ะ ถึงไม่ยอมตอบข้อความของฉันเลย "
" ข...ขอโทษด้วยนะคะ หนูกลัวว่าความจะแตกก่อน ก็เลย... " เพทายเริ่มหงอยลงทุกที จนเธอต้องหาทางทำอะไรซักอย่างเพื่อทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้น เธอขยับอ้อมแขน ดึงตัวอีกคนเข้ามาจูบแก้มจากข้างหลัง