ภาพยนตร์เป็นสื่อสารมวลชนในยุคโลกาภิวิตน์ที่มีบทบาทสำคัญในการเสนอภาพชีวิตของคนในสังคม และเสนอทัศนคติต่างๆ จากมุมมองของผู้สร้าง เผยแพร่ความเห็นบางอย่างต่อสังคมไว้ในภาพยนตร์ ดังนั้นภาพยนตร์จึงมีบทบาทในการสะท้อนภาพของสังคมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังที่พัชรพร อรุณรัตนพงศ์ได้กล่าวไว้ว่า “ภาพยนตร์จึงเป็นศิลปะที่สามารถสะท้อนวิถีชีวิต และเป็นสื่อที่ดีในการนำเสนอภาพในวิถีทางเพศที่หลากหลาย ในการสร้างภาพยนตร์แต่ละเรื่องต้องมีที่มา มีแรงบันดาลใจเพื่อเป็นแรงขับเคลื่อนในการสร้างสรรค์ผลงานที่มาและแรงบันดาลใจเกิดขึ้นได้จากบริบททางสังคม จากแนวคิดของผู้สร้างสะท้อนความเป็นจริงออกมาเป็นเรื่องราวในภาพยนตร์ ทำให้ผู้ชมเกิดการเรียนรู้จากวิถีชีวิตที่หลากหลายในสังคม นำไปสู่การสร้างความเข้าใจต่อสังคมถึงกลุ่มคนที่มีความหลากหลายทางเพศก็คือ มนุษย์ปกติเป็นคนทั่วไป มีสิทธิที่จะดำเนินชีวิตในสังคมได้อย่างเท่าเทียม”