ที่ร้านอาหาร โต๊ะอาหารมีอาหารวางสามสี่อย่าง เท็นเท็นหน้าตาอึดอัดใจที่สุดในสามโลก ตะหลิวก็รู้สึกได้ ห่านกับบอมบ์ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้
“โห น่ากินๆ ซัดเลยดีกว่า” บอมบ์ตักข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
“ไปญี่ปุ่นทำไมวะ” ห่านเอ่ยถามเพื่อน
บอมบ์เหลือบมองเท็นเท็น “ต้องหาคนช่วยทำงาน ลูกชายจะไปเป็นหมอไง เค้าไม่มาทางเรา”
“อือๆ” ห่านพยักหน้า
“สักปีหน้าหุ้นส่วนก็จะมาละ เพื่อนกันนั่นแหละ นิสัยดี เดี๋ยวพามาเจอ ลูกสาวเค้าก็สนิทกับเจ้าเท็นเท็นนั่นแหละ”
ตะหลิวชะงัก เหลือบมองเท็นเท็นที่ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไร
ห่านเหลือบมองเท็นเท็น ก่อนพยายาม ชวนคุย “ดีนะ มีคนมาช่วยพ่อแล้วจะได้ไม่ห่วง”
“ฮะ...” เท็นเท็นพยักหน้า
“พอดีนะ ช่วงต้นปีหน้าก็คิดว่าจะย้ายออกมาแล้ว วันนี้ก็จัดๆ เก็บๆ ของไปได้เยอะเลย.. เฮ้อออ แป๊บๆ นะ อะไรๆ มันก็ผ่านไปเร็วมากเลย”