ความรักในคำว่าความรัก
มันเป็นทุกสิ่งมันเป็นทุกอย่าง ที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ
บางทีมีความสุข ไม่อยากจะลุกไปที่ไหน
แค่อยากจะนอนเอนกาย พักไปกับสายลม
(แต่ว่าบางครั้งมันก็เศร้า)
มันมีทั้งเหงาทั้งปวดร้าว มันเคล้ากับความขื่นขม
มานั่งทอดถอนใจ มันเป็นอะไรในโลกกลมกลมที่อุบัติขึ้นมา
(ซารางเฮโย)
มันดลบันดาลให้เรามาเจอในโลกแห่งความฝัน
มันเป็นความจริงอันยาวนาน ที่คนทั้งโลกยังตามหา
(มันอยู่ตรงกลางสายฝน)มันอยู่ตรงปลายฟ้า
มันอยู่จนไกลสุดสายตา หรืออยู่ในใจของเรา
มันคือสายน้ำแห่งชีวิต
มันคือลิขิตที่ใครกำหนด มันคือสายน้ำที่เลี้ยวลด หรือเป็นทะเลอันกว้างใหญ่
(มันคือมหาสมุทร)ที่ยากและสุดจะหยั่งถึง หรือเป็นแค่คนคนนึง
ที่ฉันรู้สึกในใจ
*ใจ ฮือ ฮื้อ ฮือ เฝ้าตามหาใจ (ความรักในคำว่าความรัก)
ใจ ฮือ ฮื้อ ฮือ ความรักเจ้าเอย
(มันคงไม่ใช่ความจงใจที่ใครบางคนเค้ากำหนด)
มันคงไม่จริงที่ทำให้ใจไปรักใครได้ทั้งนั้น
(แต่หากมันรักไปแล้ว)
ก็ยากจะหยุดลงได้ มันคงไม่มีอะไรมาทำ
หรือจะมาห้ามกันได้ง่ายง่าย
(แล้วถ้าวันพรุ่งนี้) ฉันจะต้องลืม จะต้องจาก
จะต้องเจ็บ จะต้องหยุดรัก
ถึงมันจะเหลือกี่ชั่วโมง กี่นาทีที่จะต้องทำใจมันคงไม่พอ
(ซํ้า*)
(ความรักในคำว่าความรัก)
ความรักเจ้าเอย...