ประตูเปิดออกอย่างเงียบเชียบ ทั้งที่มันเป็นห้องของตัวเองแต่ทำไมเธอจะต้องคอยเปิดอย่างระมัดระวังด้วยนะ หญิงสาวสูดลมหายใจลึก ๆ แล้วจึงค่อย ๆ ย่องเท้าเดินเข้ามาอย่างระมัดระวัง
" ทำไมวันนี้เพทายถึงไม่ยอมตอบข้อความของฉันเลยนะ? " ความสงสัยนี้เองที่กัดกินในใจเธอมาทั้งวัน ก็ครั้งสุดท้ายที่เด็กสาวคนนั้นตอบกลับมา นั่นก็เป็นเวลาเที่ยงวัน และเพทายก็บอกเพียงแค่ว่า อยากรีบกลับบ้านไว ๆ เท่านั้นเอง ในหัวสมองของเธอพยายามนึก นิ้วมือเลื่อนสไลด์ภาพหน้าจอที่คุยแชทกันเอาไว้ก่อน ๆ เพื่อนำมาประกอบการหาเหตุผลให้ตัวเอง
' คุณกัญจน์ชอบเค้กช็อคโกแลตหรือวนิลามากกว่ากันคะ? '
' วันนี้จะกลับบ้านกี่โมงเหรอคะ? '
' คุณกัญจน์ชอบงานเลี้ยงไหมคะ? '