การใช้งานของอินเทอร์เน็ตมิได้จำกัดอ

การใช้งานของอินเทอร์เน็ตมิได้จำกัดอยู่เพียงการติดต่อสื่อสารระหว่างกันเท่านั้น แต่เริ่มมีการทำธุรกรรม ระหว่างกันผ่าน ระบบอินเทอร์เน็ตเกิดการค้าขายรูปแบบใหม่ที่เรียกว่า “ การพาณิชย์ทางอินเทอร์เน็ต ” (Internet Commerce) มีการคาดการณ์กันว่าภายในปี ค.ศ. 2000 จะมีจำนวนสูงผู้ใช้อินเทอร์เน็ตทั่วโลกสูงราว 66.5 ถึง 200 ล้าน คน(1) จะเห็นได้ว่าช่องทางดังกล่าวเปิดกว้างแก่คนกลุ่มใหญ่ โดยเฉพาะผู้ใช้อินเทอร์เน็ตซึ่งอยู่ในฐานะเป็นผู้บริโภค แม้การซื้อขายสินค้าผ่านระบบอินเตอร์เน็ตจะให้ความสะดวกและมีประโยชน์หลายประการ แต่ก็อาจก่อให้เกิดความ เสียหายแก่ ผู้ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะผู้บริโภค เนื่องด้วยลักษณะของการติดต่อค้าขายผ่านระบบอินเทอร์เน็ตต่างจากรูป แบบการค้าเดิม กล่าวคือ ผู้ประกอบการ, ผู้บริโภคและผู้ที่เกี่ยวข้องกับธุรกรรมนั้น ไม่จำเป็นต้องมีสถานประกอบการ หรือมีภูมิลำเนาอยู่ใน ละแวกใกล้เคียงกัน การติดต่อซื้อขายสินค้าระหว่างประเทศของบุคคลที่อยู่ห่างไกลกันทำได้ในเวลาอันสั้น อาจไม่รู้ถึงตัว บุคคลที่จะติดต่อทำการค้าด้วย การควบคุมการประกอบธุรกิจบางประเภทที่ฝ่าฝืนต่อ กฎหมายไม่สามารถบังคับได้ในทาง ปฏิบัติ
กฎหมายคุ้มครองผู้บริโภค
หากกล่าวถึงมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองผู้บริโภคของประเทศไทย อาจกล่าวได้ว่าเป็น ครั้งแรกที่ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับปัจจุบัน (พ.ศ. ๒๕๔๐) ได้วางหลักการเรื่องการคุ้มครองผู้ บริโภคไว้ในมาตรา 57 ดังนี้
“สิทธิของบุคคลซึ่งเป็นผู้บริโภคย่อมได้รับความคุ้มครอง ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ
กฎหมายตามวรรคหนึ่งต้องบัญญัติให้มีองค์การอิสระซึ่งประกอบด้วยตัวแทนผู้บริโภคทำหน้าที่ให้ความเห็นในการตรากฎหมาย กฎ และข้อบังคับ และให้ความเห็นในการกำหนดมาตรการต่างๆ เพื่อคุ้มครองผู้บริโภค”
กฎหมายรัฐธรรมนูญถือเป็นกฎหมายหลักที่วางหลักการเรื่องนี้ ในส่วนที่เกี่ยวกับการบัญญัติกฎหมายเรื่อง การคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภค และการจัดตั้งองค์การอิสระที่ทำหน้าที่ออกกฎเกณฑ์ ระเบียบ และมาตรการต่างๆ เพื่อ บรรลุวัตถุประสงค์ตามกฎหมายในเรื่องนั้นๆ กล่าวคือผู้บริโภคในความหมายทั่วไปย่อมหมายถึงบุคคลทั่วไปที่เกี่ยว ข้องกับกิจกรรมต่างๆ ในชีวิตประจำวัน ไม่ว่าจะเป็นผู้อุปโภคบริโภคสินค้า ผู้ใช้บริการของร้านค้าหรือสถานบริการ ในบางกรณีบุคคลเหล่านี้จะได้รับความคุ้มครองสิทธิตามกฎหมาย แต่ในบางกรณีจะต้องเป็นบุคคลที่ระบุไว้ใน
กฎหมายเฉพาะเรื่องเท่านั้นจึงจะได้รับความคุ้มครอง อาทิเช่น เป็นผู้ซื้อสินค้าหรือผู้รับบริการจากผู้ประกอบธุรกิจ จึงเป็นผู้บริโภคตามความหมายใน “พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ.๒๕๒๒“, “พระราชบัญญัติการแข่งขันทาง การค้า พ.ศ. ๒๕๔๒“ เป็นต้น ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นกฎหมายเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับการควบคุมการประกอบการชนิด นั้นๆ กฎหมายสำคัญที่วางหลักการพื้นฐานเรื่องการคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคในเรื่องการซื้อขายสินค้าและ บริการคือ
“พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ.๒๕๒๒“ แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๕๔๑ มีหลักการสำคัญเรื่องคุ้ม ครองสิทธิของผู้บริโภค 5 ประการคือ
1) สิทธิที่จะได้รับข่าวสารข้อมูลเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการที่ถูกต้อง
2) สิทธิที่จะเลือกซื้อสินค้าและบริการ
3) สิทธิที่จะได้รับความปลอดภัยจากการใช้สินค้าและบริการ
4) สิทธิที่จะได้รับความเป็นธรรมในการทำสัญญา และ
5) สิทธิที่จะได้รับการชดเชยความเสียหาย
หลักการทั้ง 5 ประการนี้ได้บัญญัติไว้ในมาตราต่างๆ ของกฎหมายฉบับนี้ คือ การโฆษณาสินค้าและบริการ,การควบคุมฉลาก, การทำสัญญา, การดำเนินคดีเกี่ยวกับการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคโดยเจ้าหน้าที่คุ้มครองผู้บริโภค เป็นต้น
แนวคิดทางกฎหมายข้างต้นเกิดจากพัฒนาการทางสังคมและท้องถิ่น ในอดีตบุคคล(บุคคลธรรมดาและนิติบุคคล)มีเสรีภาพในการตกลงเพื่อทำกิจกรรมหนึ่งกิจกรรมใดตามหลักเศรษฐกิจแบบเสรี (Laissez-Faire) การประกอบการค้าแข่งขันอย่าเสรีเปิดโอกาสให้มีการสร้างผลกำไรอย่างเต็มที่ ผู้ประกอบการซึ่งมีอยู่น้อยรายเมื่อเทียบกับผู้บริโภคผู้ประกอบธุรกิจบางรายอาจเอาเปรียบผู้บริโภคเกินสมควร และบางครั้งอาจก่อให้เกิดอันตรายต่อผู้บริโภคด้วย ผู้ซื้ออาจไม่มีความรู้เกี่ยวกับสินค้าหรือผลิตภัณฑ์นั้น รัฐจึงออกกฎหมายเพื่อบังคับต่อผู้ประกอบธุรกิจบางประเภท เพื่อคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคตามความจำเป็น

結果 (中文) 1:

互联网的使用，且不限制只是为了互相沟通。但从开始通过互联网彼此之间的交易，新的格式交易所谓"互联网商务"（互联网。有的预测，在一年之内。(C)。RS 2000 年，将有大量的互联网用户在世界各地，66 高。5 至 2 亿人 (1)看是否这些渠道更广泛打开到大群人，尤其是有能力作为一个消费者的互联网用户。虽然在互联网上买卖货物和出于很多原因会很有用。对那些涉及损害特别是消费者通过互联网贸易的性质是不同于传统的贸易模式，就是创业精神，消费者和那些参与交易。并不要求设立或本籍是邻里。国际贸易的人是很远的地方在尽可能短的时间接触。联系人： 贸易。控制某些类型的企业，继续违抗。法律不能强制执行，在实践中，
消费者权益保护法如果法律措施的力量是强大的有关对消费者保护的泰语。换句话说，它是在宪法 》 的当前泰国王国的第一次 (，1937年。2540 （1997 年）） 第 57 条中把消费者保护的原则："人权，强大的消费者的权利应受保护。这是按照法律
。法律，根据第 1 段必须，事实上，一个独立的组织，其中包括消费者代表法行事。规则和条例，并提供意见的各项措施保护消费者"
。宪法的主要法律是放置它的原则。在节中有关法律，关于保护消费者的权利和建立一个独立的组织的法律的行为规则。规章和措施。根据法 》 主题的目标，这就是，消费者一般是指一般公共活动有关的在日常生活中，无论是作为一个消费项目。在某些情况下，这些人会有合法权覆盖范围，但在某些情况下，它必须在中指定的人
。具体法律只保护如购买的商品或服务从商业企业家是一个消费的意义"消费者保护法案 2522年 （1979 年）"，"贸易竞争的行为。2542 (1999 年)"等等，这往往唯一的法律事项有关控制的某些关键的法律执业者，将有关的购买，消费者的权利保护的原则出售的商品和服务
。"消费者保护法案 2522 (1979 年)"的修正，有很大的故事和原则对 2541年 (1998 年)消费者保护是 5
1）。若要接收有关产品或服务所需的信息的权利
。2） 购买商品和服务的权利
3）。题为接收来自安全产品和服务的使用
4)。接受司法签订合同中的权利和
5)损害得到补偿的权利
这项法律的一节中提到的所有五个原则是做广告的商品和服务，控制标签、 合同关于权利的消费者，消费者保护官员等侵权诉讼
。上述法律概念所产生的社会发展和地方。在过去，人们 （个人和法律实体） 有去做什么的自由主义经济 （自由放任） 原则的一项活动的自由。企业家，他们较少与消费者商业企业家相比，一些可利用消费者比应得的更多。有时可能会导致对消费者的危害。政府立法迫使某些企业对消费者的权益保护作为必要的
。

結果 (中文) 3:

互联网的应用不仅限于沟通。但在开始交易网上交易新模式发生所谓的“互联网（Internet商业。预计年内。2000教授是全球互联网用户数量高高66故事。5到200000000（1）认为，这种通道开放给一群人特别是互联网用户，作为消费者。即使商品交易系统通过互联网提供了方便和好处很多。伤害那些针对消费者。由于贸易的特点，通过互联网不同贸易方式是企业家，原来说。消费者和关联交易。不需要建立或住所附近。国际货物买卖的人联系到目前为止在短时间内完成.个人与商业。业务控制某些违反法律不能强迫实用
消费者保护法
如果讨论相关法律措施保护消费者。可以说是首先，在现行宪法（公元1997）把消费者保护原则。第57：
“个人权利，消费者应受到保护。由法律规定。一段必须根据法律规定有组织的代表组成。作为独立消费者意见制定规则并对各种措施来保护消费者。
宪法作为法律的主要原则。有关立法问题保护消费者的权益。建立了独立的组织执行法规和措施法定目标有关的问题。消费者在一般意义上是一般人的相关活动，无论是日常消费品在某些情况下，这些人的合法权益得到保护。但在某些情况下，必须在指定的人。具体的法律问题才得到保护。如买方接受货物或服务的企业因此，根据消费者的意义“消费者保护法规定，๒๕๒๒““竞争年贸易法“大多数2542（1999）等具体法律关于控制型企业。主要法律基本原则，保护消费者权益的购买和销售问题服务是
“消费者保护法修正案๒๕๒๒1998年“优先”的原则，对消费者权益保护方面5
1）。知情权的商品或服务的信息。
2）选择权购买商品和服务3
）安全的权利的商品和服务4
）公平合同权利和权利5）

损害赔偿5原则，这条规定。本法是广告的产品和服务，标签控件，合同，起诉侵犯消费者权益的保护消费者的官员。
上述法律概念是社会发展和地方过去个人（自然人和法人）自由交易活动的一个主要经济活动自由（Laissez-Faire）。企业存在较小的相比，一些企业利用消费者消费超过应得的有时可能危害消费者。国家立法强制企业类型保护消费者权益的需要。