ไม่รักอย่าเลี้ยง.................เจ

ไม่รักอย่าเลี้ยง
.................
เจอภาพที่ตรงกับเรื่องราวที่พบเจอมาด้วยตนเองและเคยเล่าที่เฟสนี้แล้ว
ขออนุญาตนำมาเล่าอีกครั้งเผื่อเพื่อนใหม่ที่ยังไม่เคยอ่านครับ
.................
.......สองเดือนก่อนผมผ่านไปทำธุระในซอยแถวลาดพร้าวตอนบ่ายแก่ๆ หลังจากเสร็จธุระก็แวะกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งที่คุ้นเคยเป็นขาประจำกัน ....ระหว่างที่นั่งรออาหารอยู่นั้นมีรถเก๋งสีขาวคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างฟุตบาธริมถนนฝั่งตรงข้ามสักครู่หนึ่งรถก็วิ่งออกไป บนฟุตบาธนั้นมีหมาตัวหนึ่งยืนอยู่ มันถูกปล่อยลงมาจากรถคันนั้น เป็นหมาสีขาว ลายด่างสีน้ำตาล ขนยาวขาวสะอาด และดููอ้วนท้วนสมบูรณ์ดี เป็นหมามีสกุลรุนชาติ สวมปลอกคอหนังสีแดงสดใส มันยืนอยู่สักครู่ก็นั่งลงมองตามรถที่วิ่งจากไป ผมหันกลับมากินข้าวที่เด็กยกมาส่งให้ จนอิ่มคุยกับแม่ค้าสักพักก็เตรียมจะกลับบ้าน แม่ค้าพูดขึ้นว่า "คุณดูหมาตัวนั้นสิ นั่งนิ่งเหมือนหุ่นอยู่ตั้งนาน พี่ว่าเค้าเอามันมาปล่อยแน่เลย"ผมหันไปดูแล้วก็พยักหน้าให้แม่ค้า ก่อนจะเดินกลับไปที่รถไม่ได้สนใจอะไร

.......หนึ่งเดือนต่อมาผมกลับไปทำธุระที่เดิมอีก คราวนี้รู้สึกทึ่งที่พบว่าหมาตัวดังกล่าวนั่งอยู่ที่เดิม ในท่าเดิมที่เห็นเมื่อเดือนก่อน ต่างไปหน่อยตรงที่มันผอมลงมากๆ ไม่ขาวสะอาดเหมือนก่อน และดูเศร้าหมอง "มันนั่งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่วันที่คุณเห็นนั่นแหละ พี่ว่ามันรอเจ้าของมันนะ เค้าคงเอามาปล่อย มันคงไม่รู้ตัวก็เลยรออยู่ที่เดิม มีคนสงสารพยายามจะเอามันไปเลี้ยงที่บ้าน มันก็ไม่ยอมไป เอาไปได้ไม่กี่ชั่วโมงมันก็หนีกลับมาอยู่ที่เดิม ฝนตกมันก็นั่งตากฝนอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมไปไหน พวกเราเอาอาหารไปวางให้กินมันก็กินนิดหน่อย ไม่ค่อยกิน ผอมจนน่ากลัว เจ้าของมันคงไม่รู้ว่ามันคอยอยู่อย่างนี้มาเป็นเดือนแล้ว เวลามีรถสีขาวที่เหมือนคันที่พามันมาวิ่งผ่านมา มันจะลุกขึ้นยืนโบกหางไปมา พอรถผ่านไปมันก็จะนั่งลงเหมือนเดิม"
.....ผมรู้สึกตื้นตันกินข้าวไม่ลง ก่อนกลับได้เดินข้ามไปทักทายมัน มันเงยหน้ามองผม แววตาของมันเศร้าหมองมาก และติดตาผมอยู่หลายวัน สองอาทิตย์ต่อมาผมพอมีเวลาว่างจึงตั้งใจขับรถไปเพื่อจะไปเยี่ยมเจ้าหมาที่รอเจ้าของตัวนั้น เมื่อไปถึงไม่เห็นมันอยู่ที่เดิมแล้ว ....."มันตายแล้วเมื่อสองวันก่อน มันไม่กินอะไรเลย เอาแต่นั่งชะเง้อมอง ตอนหลังมันสู้ไม่ไหวต้องนอนลงเพราะไม่มีแรง พวกเราพามันไปหาหมอ มันร้องดิ้นรนไม่ยอมไป มันคงกลัวเจ้าของกลับมารับแล้วไม่เจอ หมอบอกว่ามันขาดน้ำอย่างรุนแรง และตรอมใจ ร่างกายมันเลยไม่ไหว พี่อยากฝังมันไว้ตรงฟุตบาธ แต่คิดไปอีกที อย่าให้มันรอเค้าอีกเลย คนใจร้ายอย่างนั้น สู้ใจหมายังไม่ได้เลย ขอให้มันสิ้นสุดการรอคอยแค่นี้แล้วกัน"
...........นี่คือเรื่องจริงที่พบเจอมาและอยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า หมาก็มีหัวใจ อย่าทำร้ายมันด้วยการทอดทิ้ง ถ้าไม่คิดว่าจะรัก ดูแลกันได้ตลอดไป อย่าเอามาเลี้ยงเลยครับ สงสารเขาเถิด

結果 (繁體中文) 1:

沒有愛，沒有寵物。.................圖像匹配的故事與發現自己在這階段和敘事。問許可權採取一個新朋友，容忍再沒讀過，哈哈。........................สองเดือนก่อนผมผ่านไปทำธุระในซอยแถวลาดพร้าวตอนบ่ายแก่ๆ หลังจากเสร็จธุระก็แวะกินข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งที่คุ้นเคยเป็นขาประจำกัน ....ระหว่างที่นั่งรออาหารอยู่นั้นมีรถเก๋งสีขาวคันหนึ่งแล่นมาจอดข้างฟุตบาธริมถนนฝั่งตรงข้ามสักครู่หนึ่งรถก็วิ่งออกไป บนฟุตบาธนั้นมีหมาตัวหนึ่งยืนอยู่ มันถูกปล่อยลงมาจากรถคันนั้น เป็นหมาสีขาว ลายด่างสีน้ำตาล ขนยาวขาวสะอาด และดููอ้วนท้วนสมบูรณ์ดี เป็นหมามีสกุลรุนชาติ สวมปลอกคอหนังสีแดงสดใส มันยืนอยู่สักครู่ก็นั่งลงมองตามรถที่วิ่งจากไป ผมหันกลับมากินข้าวที่เด็กยกมาส่งให้ จนอิ่มคุยกับแม่ค้าสักพักก็เตรียมจะกลับบ้าน แม่ค้าพูดขึ้นว่า "คุณดูหมาตัวนั้นสิ นั่งนิ่งเหมือนหุ่นอยู่ตั้งนาน พี่ว่าเค้าเอามันมาปล่อยแน่เลย"ผมหันไปดูแล้วก็พยักหน้าให้แม่ค้า ก่อนจะเดินกลับไปที่รถไม่ได้สนใจอะไร.......หนึ่งเดือนต่อมาผมกลับไปทำธุระที่เดิมอีก คราวนี้รู้สึกทึ่งที่พบว่าหมาตัวดังกล่าวนั่งอยู่ที่เดิม ในท่าเดิมที่เห็นเมื่อเดือนก่อน ต่างไปหน่อยตรงที่มันผอมลงมากๆ ไม่ขาวสะอาดเหมือนก่อน และดูเศร้าหมอง "มันนั่งอยู่อย่างนั้นตั้งแต่วันที่คุณเห็นนั่นแหละ พี่ว่ามันรอเจ้าของมันนะ เค้าคงเอามาปล่อย มันคงไม่รู้ตัวก็เลยรออยู่ที่เดิม มีคนสงสารพยายามจะเอามันไปเลี้ยงที่บ้าน มันก็ไม่ยอมไป เอาไปได้ไม่กี่ชั่วโมงมันก็หนีกลับมาอยู่ที่เดิม ฝนตกมันก็นั่งตากฝนอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมไปไหน พวกเราเอาอาหารไปวางให้กินมันก็กินนิดหน่อย ไม่ค่อยกิน ผอมจนน่ากลัว เจ้าของมันคงไม่รู้ว่ามันคอยอยู่อย่างนี้มาเป็นเดือนแล้ว เวลามีรถสีขาวที่เหมือนคันที่พามันมาวิ่งผ่านมา มันจะลุกขึ้นยืนโบกหางไปมา พอรถผ่านไปมันก็จะนั่งลงเหมือนเดิม".....ผมรู้สึกตื้นตันกินข้าวไม่ลง ก่อนกลับได้เดินข้ามไปทักทายมัน มันเงยหน้ามองผม แววตาของมันเศร้าหมองมาก และติดตาผมอยู่หลายวัน สองอาทิตย์ต่อมาผมพอมีเวลาว่างจึงตั้งใจขับรถไปเพื่อจะไปเยี่ยมเจ้าหมาที่รอเจ้าของตัวนั้น เมื่อไปถึงไม่เห็นมันอยู่ที่เดิมแล้ว ....."มันตายแล้วเมื่อสองวันก่อน มันไม่กินอะไรเลย เอาแต่นั่งชะเง้อมอง ตอนหลังมันสู้ไม่ไหวต้องนอนลงเพราะไม่มีแรง พวกเราพามันไปหาหมอ มันร้องดิ้นรนไม่ยอมไป มันคงกลัวเจ้าของกลับมารับแล้วไม่เจอ หมอบอกว่ามันขาดน้ำอย่างรุนแรง และตรอมใจ ร่างกายมันเลยไม่ไหว พี่อยากฝังมันไว้ตรงฟุตบาธ แต่คิดไปอีกที อย่าให้มันรอเค้าอีกเลย คนใจร้ายอย่างนั้น สู้ใจหมายังไม่ได้เลย ขอให้มันสิ้นสุดการรอคอยแค่นี้แล้วกัน"...........นี่คือเรื่องจริงที่พบเจอมาและอยากบอกให้ทุกคนรู้ว่า หมาก็มีหัวใจ อย่าทำร้ายมันด้วยการทอดทิ้ง ถ้าไม่คิดว่าจะรัก ดูแลกันได้ตลอดไป อย่าเอามาเลี้ยงเลยครับ สงสารเขาเถิด

結果 (繁體中文) 2:

不要餵我
.................
這個故事匹配我的圖片遇到的人，並告訴記者，這個階段
被告知再次對新的朋友問權限。誰沒有讀它
.................
......兩個月前，我去上巷拉普繞排傍晚出差。他完成了在酒店餐廳用餐後下令熟悉的常客。....雖然在車上等待食物，一輛白色轎車開過來一起浴腳一街之隔了一會兒，車子跑了。浴腳在狗的地位。它是從車輛釋放，一個白色的狗發現棕色。毛茸茸的白色 杜先生非常好，長胖 狗埃芬迪 穿著鮮豔的紅色皮領 它站了一會兒，然後一屁股坐在一輛汽車，跑了。我把吃來傳遞的孩子們。我說的女人，而他們準備回家。交易商稱，“你看像一隻狗。坐如在很長一段時間的模特。他說，他將它留給我，“我轉身一看，然後點頭女性。走之前回到車上沒有做什麼

.......一個月後，我又回到了這樣做。這是好奇地發現，狗坐。在相同的位置上一個月。這是在非常薄一點點不同。不乾淨如故 而憂傷 “這住呀，因為你看到它的那一天。但是，這並不是其所擁有。他會請假 我不知道這將是一樣的。有窮人試圖把它帶到家裡。它也拒絕 它花了幾個小時已經逃離回到原來的。降雨坐在雨中，所以我們並沒有出去到一個地方吃，吃，吃少一點嚇人瘦得像業主甚至不知道它，它看起來像這樣在一個月前。一輛白色轎車，同時我接過來，跑了過去。它站立揮舞著它的尾巴來回。當車經過了下去完好，“
......我感到不知所措不能吃。走之前過來迎接它。它抬頭看著我 這是非常悲傷的眼睛 而我抓住了好幾天 兩個星期後，我有足夠的時間，我們打算開車去拜訪狗主人在等待。一旦它已經到位。.....“這兩天前死亡。它沒有吃任何東西 吊車把一騎 後來，它不是一個謊言，因為沒有力量。我們把它帶到醫生。它拒絕唱掙扎 那就不是怕回報。醫生說這是嚴重脫水和身體，這讓我灰頭土臉。我要將它直接浴腳。但是再想想 不要等待，再次這樣做。我的意思是，我不介意它在所有。讓我們只是等待它這樣結束，“
這是一個真實的故事...........遇到過，我告訴大家，我有一個心臟發作，千萬不要忽視它。我不認為愛情 永遠的護理 不要餵我可憐他。

結果 (繁體中文) 3:

不要給不愛………………………………………………………圖像匹配，找到自我的故事，說這個階段。介紹了新的許可。如果沒有閱讀。……………………………………………………………兩個月前，我在一條小巷走過，後在下午的晚些時候。完成後，就到餐廳吃飯，熟悉的常客。坐在……之間，一輛白色轎車，飲食停在路邊開腳底按摩對面的車跑了。在腳底按摩狗站。它被釋放的狗來自那裡的白色條紋，斑點的褐色長毛。阿凡提是胖狗穿鮮紅色的皮革項圈它站了一會兒，坐的車跑了。我轉過身來給孩子報飽了準備回家跟小販，小販說：“你看那只狗！นั่งนิ่งเหมือน很久！他把它釋放你。”我轉過頭看，商人，然後點了點頭。在不感興趣的車走去。……一個月後我又回到原來的出差。這次，驚訝的發現一隻狗坐在同一個地方。一個月前的姿勢。真的有點不同。它沒有瘦下來，看上去很乾淨。“自從你看到的那樣，你是我的。他是在等待它的主人，所以就不รออยู่ที่เดิม釋放有人試圖把對家不會把它幾個小時，它逃回到原處。下雨，也不會離開那裡，我們坐在雨裏拿食物吃，在吃一點不吃瘦的可怕的主人不知道這幾個月來一直呆在這裡時間像一輛白色的車跑過去把它。它站起來，來回搖著尾巴當車經過它坐下來。”……不能吃，我非常感動。在返回之前走過去迎接它，它抬頭看著我的眼睛，我看見陰沉的天，兩個星期後，我有時間。