ตกดึก อนุศนิยายอมรับว่าการทานข้าวมื้อเล็กๆ ในบ้านช่างมีความสุขจริง ศตวรรษบอกให้หาเวลามาบ่อยๆ เธอรีบถามเขาเคยพาสาวมาก่อนไหม เขาเย้าว่าหลายคน เธองอนตีเขาเพียะ เขาหัวเราะชอบใจที่เธอแสดงความหึง แล้วอุ้มเธอชวนอาบน้ำด้วยกัน เธอร้องลั่นไม่เอา พลันเสาวรสเปิดประตูผางเข้ามา ทั้งสองชะงักทำหน้าปูเลี่ยนๆ เสาวรสรีบขอโทษทำทีฝากศตวรรษเอารถเข้าศูนย์ให้และแวะจ่ายเงินธนาคารให้ด้วย เธอวางเอกสารต่างๆบนโต๊ะแล้วกลับออกไป
เสาวรสออกมายืนครุ่นคิดว่าอนุศนิยาหลงศตวรรษขนาดนี้จะยอมควักเงินให้ตนไหม...
คืนเดียวกันชยากรนั่งดื่มในผับ เผอิญมิรันตรีปลอมตัวมาทำข่าวนางแบบแอบยุ่งกับแฟนชาวบ้าน แล้วโดนจับได้มีเรื่องกัน ชยากรเห็นต้องเข้ามาช่วยเคลียร์ ด้วยความที่นางแบบเกรงใจจึงยอมปล่อยตัวมิรันตรีแต่ห้ามเขียนข่าวเธออีก...ชยากรเอ็ดอยากได้ข่าวหรืออยากได้ชีวิตถึงเสี่ยงแบบนี้ มิรันตรีหน้าเจื่อน พลันเห็นที่หัวเข่าตัวเองเลือดออกก็ตกใจเป็นลมล้มตึง
ชยากรอุ้มมิรันตรีพามาส่งที่คอนโด เธอรู้สึกตัว กลัวคนเข้าใจผิด เขาจึงแกล้งบอกทุกคนที่เดินผ่านมาว่าเธอเป็นแฟนทำตัวงี่เง่า...มาถึงหน้าห้องเขาวางเธอลง เธอสั่นอายควานหากุญแจห้องจนของในกระเป๋าหล่นกระจาย ชยากรถอนใจหยิบกุญแจมาไขประตูห้องและเก็บข้าวของให้ พาเธอเข้าห้องมาทำแผล เอายาแก้ปวดให้กิน เธออึดอัดใจ
“อากลับไปเถอะ ไม่ต้องมาดูแล ไม่ต้องมาสนใจมิ”
“ทำคุณบูชาโทษ ขอบคุณซักคำก็ยังไม่มี ยังจะมาไล่อีก”
มิรันตรีรีบขอบคุณและบอกให้เขาเลิกทำดี ตนกำลังตัดใจจากเขา อย่าทำให้ต้องเจ็บไปมากกว่านี้เลย เขารู้สึกผิดยอมถอยกลับไป
และในคืนนั้นพออุดมศักดิ์รู้ว่าโ