หมวดที่ 9
การสิ้นสุดสภาพการจ้าง การจ่ายค่าชดเชย และจ่ายค่าชดเชยพิเศษ
ส่วนที่ 1 การสิ้นสุดสภาพการจ้าง
1.1 สภาพการจ้างระหว่างพนักงานกับบริษัทย่อมสิ้นสุด และให้ถือว่าพนักงานพ้นสภาพการเป็นพนักงานของบริษัทในกรณีดังต่อไปนี้คือ
(1) ลาออก
จ. การยุบเลิกหน่วยงานหรือเมื่อมีกรณีคนล้นงาน
ฉ. เลิกจ้างในระหว่างทดลองงาน หรือเลิกจ้างตามเงื่อนไขในสัญญาจ้างแรงงาน
ส่วนที่ 2 การจ่ายค่าชดเชย และค่าชดเชยพิเศษ
2.1 บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้แก่พนักงานซึ่งบริษัทเลิกจ้างโดยพิจารณาตามอายุการทำงานดังต่อไปนี้
(1) พนักงานซึ่งทำงานติดต่อกันครบ 120 วัน แต่ไม่ครบ 1 ปี บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้ไม่น้อยกว่าค่าจ้างอัตราสุดท้าย 30 วัน
(2) พนักงานซึ่งทำงานติดต่อกันครบ 1 ปี แต่ไม่ครบ 3 ปี บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้ไม่น้อยกว่าค่าจ้างอัตราสุดท้าย 90 วัน
(3) พนักงานซึ่งทำงานติดต่อกันครบ 3 ปี แต่ไม่ครบ 6 ปี บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้ไม่น้อยกว่าค่าจ้างอัตราสุดท้าย 180 วัน
(4) พนักงานซึ่งทำงานติดต่อกันครบ 6 ปี แต่ไม่ครบ 10 ปี บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้ไม่น้อยกว่าค่าจ้างอัตราสุดท้าย 240 วัน
(5) พนักงานซึ่งทำงานติดต่อกันครบ 10 ปีขึ้นไป บริษัทจะจ่ายค่าชดเชยให้ไม่น้อยกว่าค่าจ้างอัตราสุดท้าย 300 วัน
2.2 บริษัทจะไม่จ่ายค่าชดเชยให้แก่พนักงานซึ่งเลิกจ้าง ในกรณีใดกรณีหนึ่ง ดังต่อไปนี้
(1) ทุจริตต่อหน้าที่ หรือกระทำความผิดอาญาโดยเจตนาแก่บริษัท
(2) จงใจทำให้บริษัทได้รับความเสียหาย
(3) ประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้บริษัทได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรง
(4) ฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานหรือระเบียบหรือคำสั่งของบริษัทอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรม และบริษัทได้ตักเตือนเป็นหนังสือแล้ว ซึ่งหนังสือเตือนนั้นให้มีผลบังคับได้ไม่เกิน 1 ปีนับแต่วันที่พนักงานได้กระทำความผิด เว้นแต่กรณีที่ร้ายแรงบริษัทไม่ จำเป็นต้องตักเตือน
(5) ละทิ้งหน้าที่เป็นเวลา 3 วันทำงานติดต่อกันไม่ว่าจะมีวันหยุดคั่นหรือไม่ก็ตามโดยไม่มีเหตุอันสมควร